Vrijdag 10 oktober 2008 (jawel, onze huwelijksdag, dank u! )

Op advies van Job dook ik voor de vakantie eens in de kosten van onze mobiele telefoon. Ik schrijf 'onze' want zowel Ineke als ik zijn beurtelings de drager van dit kleinood. Het is als met ons autogebruik, je neemt hem alleen mee als je weg gaat en aangezien ik niet zo vaak weg ben... Maar goed, de rekeningen eens goed bekeken en wat bleek? De gespreks en sms-kosten waren niet zo hoog, dat heb je met light-gebruikers, maar omdat het om een abonnement ging betaalden we volgens Job te veel in verhouding tot het gebruik. We moesten maar aan een prepaidtoestel volgens hem. Bovendien was het tweejarig contract voor het oude toestel inmiddels uitgediend, dus wat lette me?

Nu vond ik dat wat al te snel gaan, het is immers een aftrekpost voor ons bedrijf, en daarom sputterde ik tegen. Ik vertelde hem dat de Rabobank ook in mobiele telefonie doet en dus besloten we om eens een kijkje te nemen bij de aanbiedingen van de Rabo op internet. En al snel verdwaalden we daar in de belbundels, de prepaids en de bundelvrije telefoons. Gelukkig kwamen we al snel een bekend iets tegen: Dezelfde telefoon als Job had, die ook nog eens gratis was bij een belbundel van 15 euro per maand. Een Nokia 6300 met een abonnement voor twee jaar. Hij blij (lopen z'n ouders tenminste niet voor gek) en ik blij (tóch een abonnement). We konden via internet bestellen, maar daar ben ik altijd nog een beetje voorzichtig in, ik zou de volgende dag wel even naar de Rabobank in Bergschenhoek rijden.

En zo toog ik samen met Marjan (heeft er ook kaas van gegeten) naar de bank met verstand van bellen. Daar bleek ook nog een voordeel aan vast te zitten: Als je je mobiel via een medewerker bestelt dan krijg je extra belminuten. Oftewel, je bezorgt ze extra werk en ze belonen je er nog voor ook. Ik kreeg toen al het vermoeden van een op handen zijnde kredietcrisis in de bankenwereld...

En zo gingen we dus met een nieuwe mobiel op vakantie. Eindelijk telden we mee! Want nu konden we foto's maken met 2 megapixels, via bluetooth verbinding maken met onze carkit en met de telefoons van de andere kinderen, mp3-tjes beluisteren en uitwisselen, smiley-plaatjes invoegen in sms-berichten enz. O ja, en we konden er mee bellen. Je zou het haast vergeten... Nee, dit was heel iets anders dan het C1000-toestel (geen fratsen!) dat we voordien gebruikten.

En weet u wat nu zo leuk ook was? Je kon er ook mee internetten. Dus toen de buurman op de camping op een regenachtige dag naar z'n mobieltje zat te turen en ik, over z'n schouder meekijkend, de buienradar ontwaarde dacht ik: Dat kan ik ook! En na veel geprobeer had ik het voor elkaar. Ook wij konden vanaf nu in de gaten houden hoe lang opkomende depressies ons het vakantieleven zuur zouden maken.

Het was geloof ik Job (en hij staat toch echt niet bekend als de zuinigste bij ons thuis ) die me waarschuwde dat dit weleens heel wat zou kunnen kosten. Dat vermoedde ik ook wel, maar omdat ik via mijn mobiel ook de kosten kon raadplegen maakte ik me nog geen al te grote zorgen. De volgende dag bleek al dat geprobeer zo'n 16 euro te hebben gekost. Geen kattepis natuurlijk, zeker ook omdat dit normaal gesproken de kosten van ons mobielgebruik per maand was. Maar de grote schrik kwam pas de volgende dag... Er bleek enige vertraging op de lijn te zitten. De teller voor de kosten van internetgebruik stond op ruim 90 euro...

De verdere vakantie heb ik internet gelaten voor wat het was. Ik zal eerlijk zijn: ik had er echt een paar dagen een rotgevoel over (misschien zat er nog wel meer vertraging op de lijn). Ik heb het ook pas ruim na de vakantie thuis durven vertellen. Loop ik ze hier voor te houden dat ze hun belgedrag in toom moeten houden ga ik in Frankrijk zelf zitten internetten terwijl natuurlijk iedereen weet dat dit in het buitenland stukken duurder is dan hier in Nederland. Koop je een nieuwe mobiel omdat het voordeliger zou zijn. Ja, kinderen kunnen nog heel wat leren van hun ouders. Vooral hoe het niet moet...