Het mannetje 45 (Vergeving) |
zondag 19 oktober 2008 | |
En vergeef ons onze schulden zoals ook wij vergeven hen die ons iets schuldig zijn. Ook het mannetje kent vragen in zijn leven. En een van die vragen ging over het punt van die vergeving. Want God verlangt dat mensen doen als Hij: Als jou om vergeving wordt gevraagd dan moet je die ook willen geven. De gelijkenis over een dienaar die een ton werd kwijt gescholden en die vervolgens een collega in zijn nekvel pakte omdat hij hem nog een tientje moest teruggeven spreekt wat dat betreft boekdelen. Zevenmaal zeventigmaal. Maar hoe zit dat dan? God vergeeft ons onze schulden, maar Hij doet dat niet zonder meer. Er moest wél voor betaald worden! En omdat een mens, zondig als hij is, dat niet kan moest Jezus Christus eraan geloven. God projecteerde al Zijn toorn en woede op Hem en zo kan Hij ons in genade tot kinderen aannemen. Verzoening door voldoening dus. Maar wij dan? Van ons wordt vergeving zonder meer verwacht. Als iemand ons iets aandoet dan wordt verwacht dat wij vergeven zonder dat er voldoening tegenover staat. Ja, natuurlijk, je weet dat je zelf ook een zondig mens bent en dat je dus niets beter bent dan een ander. Maar toch, God wil zelf alleen maar genade betonen omdat er voor de zonde betaald is en van ons vraagt Hij dat we vergeven zonder meer. Is dat wel eerlijk? Het was een vraag die bij het mannetje al langere tijd geparkeerd stond. En dan verschijnt daar ineens een boek van de Amerikaanse voorganger Tim Keller. 'In alle redelijkheid' heet het. 'The reason for God' in het engels. En hij legt uit dat als wij mensen elkaar iets vergeven, dat dat niet goedkoop is. Want stel je voor: Je leent je auto uit aan een buurman en hij rijdt je kostbare Hyundai total loss, wat dan? Buurman heeft niet het vermogen om je de auto in zijn geheel te vergoeden, de verzekering trekt z'n handen ervan af en uiteindelijk zul je zelf nog duizenden euro's moeten bijpassen om weer een andere auto te kunnen bekostigen. Nu kun je ervoor kiezen om je hele leven die buurman niet meer aan te kijken. Als je God hebt leren kennen als een vergevend God dan is dat niet echt een optie. En dus besluit je op een goede dag (dat kost nu eenmaal tijd ) om je buurman weer in de armen te sluiten en je vertelt hem dat er wat jou betreft zand over gaat. Buurman blij, jij blij. Maar is dat goedkope vergeving? Absoluut niet! Want het vergeven van de stommiteit van je buurman heeft wel als consequentie dat jíj er duizenden euro's bij in bent geschoten. Je schenkt vergeving en je voelt het ook nog, want je neemt zelf de schuld op je. Niet goedkoop maar duur dus. En zo, vertelt Keller in zijn boek, is het onze God ook vergaan. De mens viel in zonde door in het paradijs ongehoorzaam te zijn. Maakte daar Gods goede schepping mee kapot. En wat deed God? Was Hij in zijn eer gekrenkt en vernietigde Hij Adam en Eva? Keek Hij de mensen wellicht nooit meer aan? Integendeel, Hij zocht ze weer op. Mens, waar ben je? Hij wilde genade schenken. Maar de schade dan die was ontstaan? Wie moest die voor zijn rekening nemen? De mens? Onmogelijk. En dan komt het: Die schade nam God zelf voor Zijn rekening. Want God droeg zélf de consequenties van de zonde van de mens. In Jezus Christus, zelf immers God, werd de rekening vereffend aan het kruis op Golgotha. Vraagt God dus iets van ons wat Hij zelf niet doet? Moeten wij vergeven zonder meer, terwijl Hij zelf eerst betaling eist? Nee dus. Hij vraagt van ons om te doen wat Hij eerst deed: Vergeef een ander zijn schuld en draag zelf de consequenties. Zet het die ander niet betaald, maar neem zelf de pijn, het verlies of de financiële schuld op je. Koester geen wraakgevoelens, maar toon genade. Zelfopofferende liefde. Het is niet door mensen uitgevonden. Het komt bij God vandaan. En daarom is het ook goed om Zijn weg te volgen. Want Hij weet wat goed is voor een mens. |