Maandag 20 oktober 2008

Met z'n drieën staan we in de kamer. Ik ben Marco, Marjan is Ali B. en Sam imiteert Yes-r. Luid brullend brengen we De meeste dromen zijn bedrog ten gehore. Dat hier en daar de tekst niet helemaal spoort is niet erg. En daarna schakelen we moeiteloos over op Hart van mijn gevoel van De Kast. Vreugde en verdriet wisselen net zo makkelijk in onze stemmen als wolken en zonneschijn op een herfstige dag. En ook Nick en Simon worden perfect geïntoneerd met Hoelang (is de naam van veel chinezen). Karaoke in de huiskamer van de familie van Egmond. De ramen staan bol. 't Is maar goed dat we geen buren hebben. Of ik gek kan doen?

Tjonge, wat een reacties op mijn stukje over Wit Licht. Vooral van verrassing: Jíj naar Marco Borsato? 't Schijnt een wonderlijke combinatie te zijn. Tja, wat zal ik ervan zeggen... Misschien dat ze me niet zo goed kennen? Want heus hoor, hier in huis is allang bekend dat ik iets heb met die Italiaanse Nederlander. En dan vooral qua stem. Daar zit passie in. Gevoel. Bevlogenheid. En daar houd ik van.

Ik vergelijk het weleens met Chris de Burgh, ook een favoriet van me. Ook een stem die je uit duizenden herkent. Een stem waardoor een ballad, een romantisch liedje, je kan raken tot diep in je hart. Ja, ik word wat sentimenteel, maar ook dat hoort een beetje bij me. Melancholie is mij niet vreemd. Een beetje klef ook niet...

Maar ja, hoor ik ze dan denken, sommige teksten dan? Die zijn toch niet echt christelijk. En inderdaad, daar hebben ze gelijk in. Ik ben het ook niet uit de weg gegaan in m'n blog over het concert vorige week. Marco Borsato is geen christen. En dat hoor je in zijn nummers terug. En dat ga ik ook helemaal niet lopen goed praten. Het weerhoudt me er dan ook van om bepaalde nummers mee te zingen. Zoals ik ook bij cd's van Chris de Burgh sommige songs oversla.

Daarmee schrijf ik ze dus niet af. Alsof je niet zou kunnen genieten van de gaven die ze klaarblijkelijk hebben gekregen. Want die hebben ze. Als artiest is Marco Borsato een supervakman. Wie is er in staat om zo vaak het Gelredome uitverkocht te laten zijn? Hij spreekt massa's mensen aan. Raakt ze, dat heb ik ook die avond wel weer gezien. En ook zijn film zie ik daarom verwachtingsvol tegemoet.

Zie mij dus als een liefhebber onder voorbehoud... Ik probeer te genieten waar het mogelijk is en waar grenzen worden overschreden tracht ik op tijd 'stop' te zeggen. En ik hoop dat ik daarin ook een voorbeeld mag zijn voor de kinderen die God me heeft gegeven. Want ik zie geen heil in het zonder meer verbieden van b.v. het luisteren naar popmuziek. Veeleer zal ik proberen om aan te wijzen waar onze God wél en waar Hij niet mee gediend is. Zoals je dat ook op voetbalvelden, schoolpleinen en huiskamers zult moeten doen.

En wat zijn er dan een aanleidingen om aan je kinderen te laten zien dat leven pas echt zin krijgt als je God leert kennen in Zijn Zoon Jezus Christus. Neem b.v. een nummer als De Bestemming van Marco Borsato.

...
dat geen mens mij kan vertellen waarom ik dit leven leef
en dat alles hier dus neerkomt op vertrouwen
en dat ik net dat gevoel mis

laat me zien waar ik voor leef
laat me voelen wat ik geef
een moment zodat ik weet
dat alles niet voor niets is
dat alles niet voor niets is geweest
...

Je zou het in zo'n stadion wel uit willen schreeuwen...