Zondag 2 november 2008

Met een kus verdwijnt Sam uit de kleedkamer richting zwembad. Ik hang zijn kleren op en pak mijn boek uit de tas. Snel haast ik me naar het restaurant van zwembad De Veur en bestel een icetea. Terwijl ik een stoel ga opzoeken om de komende drie kwartier door te brengen kom ik twee zussen uit de kerk tegen. Lachend houd ik ze mijn leesvoer voor. 'Kijk eens', zeg ik, 'ik heb huiswerk meegekregen van Ineke.' Op de kaft staat 'Bouwen aan een gelukkig huwelijk'...

Het ligt iets anders . Ik kwam op de website van ds. Jos Douma een verwijzing tegen naar dit boek van Larry Crabb. Dat maakte me zo nieuwsgierig dat ik een voor mijn verjaardag gekregen boekenbon heb gebruikt voor de aanschaf ervan. Alsof je nog iets te bouwen hebt als je al zeventien jaar bent getrouwd .

Ja dus. Dan valt er nog genoeg te bouwen. En al ben ik nuchter genoeg om te beseffen dat een boek geen wonderen kan verrichten, dit boek kan huwelijkspartners helpen om beter zicht op hun huwelijk te krijgen. Al is het alleen maar vanwege de aansprekende beschrijvingen van wat er mis kan gaan tussen twee mensen. Je wilt voorbeelden?

Neem die vrouw. Ze was in haar huwelijk op zoek naar geborgenheid. Ze had een lieve man gevonden die goed voor haar was. Tenminste, als zij goed voor hem was. En, niet vreemd, er waren natuurlijk ook weleens momenten dat het daar aan schortte. Als ze bijvoorbeeld niet in de stemming was om te vrijen. Dan draaide hij zich teleurgesteld om en ging zonder een woord te spreken slapen. Of hij deed in ieder geval alsof. En dat stelde haar dan weer teleur. Voelde zij zich tekort schieten. Maar soms ook boos. Had hij dan geen begrip voor het feit dat zij zich op dat moment helemaal niet zo fijn voelde? En in plaats van zich geborgen te weten voelde ze afstand en pijn.

Of die man. Bakken kritiek kreeg hij over zich heen. Nooit was er iets goed. Hoe goed hij zijn best ook deed, altijd had zijn vrouw wel iets aan te merken. Zijn gevoel van eigenwaarde daalde met de week. Met als gevolg dat hij steeds stiller werd. Haar niet meer vertelde wat er in hem speelde. Welke gevoelens hij had. Ze leefden in een huis, maar een eenheid waren ze allang niet meer.

Welnu, over zulke dingen schrijft Larry Crabb dus. Over de vraag waar je je geborgenheid vandaan haalt. Wie je het gevoel geeft dat je van waarde bent. Hoe je als man en vrouw er voor kunt zorgen dat je de ander opbouwt in plaats van manipuleert om je eigen behoeftes te laten bevredigen. Hij laat haarfijn zien dat het verkeerd is om van je man of vrouw te verwachten dat die in jouw behoefte moet voorzien van geborgen zijn. Hoe kan de ene zondaar dat van de andere verlangen? Alleen God is daartoe in staat.

En zo laat ik me weer eens verrassen door al die inzichten en adviezen. Want ik schreef in mijn vorige blog over het opnieuw nieuwsgierig worden naar elkaars gevoelens. Over het met elkaar weer gaan praten en niet net doen alsof je de ander al van haver tot gort kent. Maar dit gaat nog een spade dieper. Hoe kan ik er voor zorgen dat mijn vrouw Gods liefde voor haar gaat ervaren? In hoeverre laat ik me door de Here gebruiken om haar ervan te doordringen dat zij voor Hem van de allergrootste waarde is? Hoe biedt ik mijn vrouw geborgenheid in ons huwelijk? Er is nog genoeg te leren...

De twee vrouwen lachen ook. 'Zo, is het nodig?' vraagt de een. En de ander: 'Nou, als je het uit hebt...' 'Ja, dan kun je het krijgen', antwoord ik. 'Nee joh, ben je gek', zegt ze, 'dan moet je het aan mijn man geven!'