Vanmiddag had ik een verjaardagsfeestje van mijn beste vriendin. Het was lang geleden zo’n partijtje, dus hoef ik u niet te vertellen dat ik er erg veel zin had. Direct uit school mocht ik naar haar toe. Eerst hebben we lekker gegeten en daarna gingen we knutselen. Een prachtige lampion! Nee, niet zomaar ééntje, het is een heel speciale voor Sint Maarten. Ik vroeg me al af of dat misschien de broer is van Sint Nicolaas. Maar dat bleek niet zo te zijn. De moeder van mijn vriendinnetje vertelde dat we met deze lampion op 11 november op Sint Maarten door de straten en langs de deuren mogen gaan. Het moet natuurlijk wel donker zijn, anders heeft mijn prachtige lampje geen effect.

In de auto op de terugweg vroeg ik mama: ‘Wie is eigenlijk Sint Maarten en mag ik ook langs de deur met mijn lampje?’ Ik was zeer verbaasd want mama wist precies wie deze ‘heilige’ man was en ze had me er nog nooit over verteld? Ze had er gisteren net een uitgebreide studie van gemaakt met alle moeders op de bijbelstudieclub. En niet alleen over Sint Maarten maar ook over Sint Nicolaas en Halloween. En toen begon mama te vertellen:

Maarten was de zoon van een rijke koopman. Lang geleden was hij soldaat in het Romeinse leger. Op een dag reed Maarten met een groepje soldaten naar een grote stad. Het was koud en mistig. Maarten had zijn lange mantel goed om zich heen geslagen. Zo had hij het heerlijk warm. Ze hadden haast, want ze wilden voor donker binnen de stadsmuren zijn.

Toen ze bij de stadspoort aankwamen, stapte er plotseling een arme man op hem af. Hij had geen schoenen, geen jas en geen sokken aan, Je kon aan hem zien dat hij het erg koud had. 'Wat is er met jou aan de hand?' vroeg Maarten. 'Ach', rilde de man, 'ik heb het koud en ik heb zo'n honger'. Maarten dacht even na. Hij zou zijn mantel wel willen geven. Maar in die tijd mochten soldaten zonder mantel de stadspoort niet in. De mantel hoorde bij hun uniform. Wat moest Maarten nu doen? Hij kon die arme man daar toch niet zo maar laten staan?

Plotseling kreeg hij een goed idee. 'Ik geef hem de helft van mijn mantel. Dan kan ik de andere helft omgeslagen houden!' Hij deed zijn mantel af. Trok zijn zwaard en hakte de mantel in twee stukken. Eén stuk gaf hij aan de arme man. En één stuk sloeg hij zelf om zijn schouders. Daarna pakte hij zijn geldbuidel en gaf de man wat geld. De arme man was erg blij. Nu had hij een mantel tegen de kou en wat geld om eten te kopen. Hij bedankte Maarten en vertrok. En Maarten? Die reed daarna tevreden met zijn soldaten de stad binnen.

Het verhaal van Maarten en de arme man is een oud verhaal. Maarten is door zijn goede daad door de katholieke kerk Heilig gemaakt. Hij is dus een Heilig mens. Daarom staat nu voor zijn naam het woordje Sint. Net als de heilige Sint Nicolaas. Nog altijd vieren de mensen het feest van Sint Maarten. Elk jaar, op 11 november, gaan kinderen met een lampion en een vrolijk liedje bij de mensen langs. Om ze licht te brengen ... vrolijk te maken. En dan hopen de kinderen natuurlijk niet met lege handen te blijven staan. Ze krijgen snoep en fruit, zakken vol omdat ze er zo armoedig uitzien en thuis niets krijgen...

Maar mama vertelde dat dit feest met een dik klonterig christelijk sausje overgoten is! Want zo staat geschreven in de bijbel: ‘Niemand steekt een lamp aan en zet die in de kelder of onder de korenmaat, maar op de standaard, opdat wie binnen komen het licht zien’. Dat is ook de reden waarom ze met een lichtje opstap gaan. En nog zo’n argument, wie zijn wij om iemand Heilig te verklaren? Die Maarten was toch ook maar een heel gewoon en zondig mens? Nou, ik begrijp daar natuurlijk allemaal helemaal niets van, het gaat me echt boven m’n pet!

Maar ik heb natuurlijk wel zin in een paar jaszakken vol met snoep! Dan moet ik natuurlijk nog wel zo’n dwaas liedje uit m’n hoofd leren en helaas wat aan mijn conditie gaan doen. Want de huizen bij ons langs de weg staan wel heel ver uit elkaar. Nou ik zal er nog eens over nadenken. Ik kan natuurlijk ook gewoon een liedje voor mama zingen. Zoiets van:

Sint maarten mik mak
Mijn moeder is een dikzak
Mijn vader is een dunnetje
Geef me een pepermunnetje!

Maar dan ga ik wel eerst in de kast kijken hoeveel snoep er in huis is. Want als dat de moeite niet loont, laat ik het maar over gaan en wacht ik gewoon op z’n broer Sint Nicolaas. Alhoewel… is dat misschien ook zo’n duister figuur? Volgens mij word ik flink beduveld. Maar daar vraag ik dan verder maar niet naar… Want stel je voor dat dat feest ook aan mijn neus voorbij gaat…. dus denk erom mondje dicht en snaveltjes toe! En mijn lampion? Die gebruik ik gewoon als bedlampje!