Vrijdag 28 november 2008

Sommige berichten kunnen je zo triggeren. Wat nu bijvoorbeeld weer naar ons toe wordt gecommuniceerd door de Tekstridders van website Vaagtaal. De naam zegt het al: vaag taalgebruik. Niet helder maar zeg maar in verhullende bewoordingen met anderen iets delen wat niemand de moeite waard vindt. Dat je op een gegeven moment iets zegt, maar dat je het idee hebt dat er toch niemand luistert en dat je daarom proactief alvast maar begint om op een hoger niveau je ei kwijt te raken. Met als gevolg dat een willekeurig iemand vervolgens tegen je zegt: 'Mijn persoontje heeft meer zoiets als doe lekker je ding zolang je mij zeg maar niet laat irriteren aan jouw gebeuren naar de mensen toe.'

Taal is leuk. Je kunt er zo fijn mee spelen. Grappen maken bijvoorbeeld. Limericks. Maar er zijn ook mensen die zich ergeren aan het taalgebruik van medemensen. En daar is bovengenoemde site een voorbeeld van. Ik citeer: 'Vaagtaal is het gebruik van woorden en uitdrukkingen die onduidelijk, dubbelzinnig, misleidend, overbodig of storend zijn. Het is een ernstige schrijfaandoening die zowel bij de overheid als in het bedrijfsleven voorkomt. Vaagtaal maakt teksten onduidelijk, dubbelzinnig en lastig leesbaar. Veel schrijvers van zakelijke teksten lijden aan vaagtaal en besmetten andere schrijvers via hun teksten; vaagtaal is namelijk een loa, een door lezen overdraagbare aandoening.'

Heldere taal dus. En daarom verkiezen ze jaarlijks het vaagste vaagtaalwoord. En ik waarschuw maar even, ga de komende tijd niets meer een plekje geven, wees geen proactieve medewerker en begin je reactie op een voorstel ook niet met het kan toch niet zo zijn dat. Want echt hoor, dat kan niet meer!

Helemaal ongelijk kan ik ze niet geven. Neem nu de weblog van de man die Nederland tot nu toe heeft gered van het faillisement, Wouter Bos. Die orakelt het volgende: “Eén van mijn pleidooien was om wat minder macro en top down te redeneren: het beleidsdenken dat altijd macro kosten en baten afweegt van grote systeemveranderingen en daardoor veel te weinig oog heeft voor concrete gevolgen voor concrete mensen. In plaats daarvan wat meer bij de burger te beginnen, de micro-werkelijkheid centraal te zetten en dan te kijken wat dat voor het beleid zou moeten betekenen. Het aardige was dat de vice-voorzitter van de Raad van State, Herman Tjeenk Willink deze week bij de presentatie van zijn jaarverslag een zelfde suggestie deed. Uiteraard in deftiger bewoordingen en zonder het woord populisme te noemen… maar toch…”

Kunt u aan bovenstaande iets vastknopen? Had hij niet gewoon ja of nee kunnen zeggen? Tjongejonge... Nee dan liever de brief van het buurtcomité waarin staat: Dan heb ik altijd zoiets van we moeten daar echt meer zorg voor dragen door er handjes en voetjes aan te geven. Om het niet te hebben over competentiegericht, doorvertalen, herconceptualiseren en de onvermijdelijke 360 gradenfeedback. Ja, dan werk je je echt een slag in de rondte...
 
Nou, ik ga maar stoppen, want anders ziet u straks door de bomen de weblog niet meer. Enne, mocht u zich aan mijn schrijfstijl storen, sorry alvast. Als je net als ik druk-druk-druk bent dan komt er toch ook altijd wel een stukje vrije interpretatie van de taal aan te pas. Dus nou ja, om een lang verhaal wat korter naar u toe te communiceren zeg ik gewoon maar doei, doei. Later...