Gelooft u nog in Sinterklaas? Nou ik niet meer….ik ben dit jaar echt helemaal van mijn geloof  gevallen. Tja, hoe het komt, dat weet ik eigenlijk niet. Ieder jaar eind november, keek ik gespannen naar het kleurenbakbeest bij ons in de huiskamer, hoe een oude man in rode cape en mijter de wal opstapte. Hij werd door een Zwarte Piet op zijn paard gehesen en vertrok voor een intocht door de stad. Hoe bestaat het? Dat mensen daar in geloven?

Ik heb trouwens in mijn korte leven al zoveel verschillende Sinten gezien! Dikke, dunne en in zoveel verschillende soepjurken! Nou begreep ik ook wel dat de Sint nooit alleen het hele land door kon op zijn peerdje. En dat hij dus ook wel wat hulp Sinten kon gebruiken…. Bovendien denk Ik zelf dat veel ouders Sinterklaas zelf veel te leuk vinden. Ze hijsen zich in pietenpakken, Sinterklaasjurken, kopen cadeautjes en storten zich vol overgave in het hele complot. Dat willen ze hun kind niet ontnemen, en zichzelf eigenlijk ook niet. Ondertussen dreigen ze tegen de kinderen dat ze maar vooral heel lief moeten zijn! Want anders… kom je in de zak en in het ergste geval, ga je nog mee naar Spanje ook!

Tjonge, dat ik dat allemaal gelooft heb. Ondanks mijn ongeloof, zette ik natuurlijk dit jaar wel mijn schoen bij de kachel. Ook maakte ik dit jaar weer een meters lange verlanglijst…. En stond o.a. Coco de papagaai er ook weer op. Niet geschoten is tenslotte altijd mis! Want een beetje jammer vind ik het wel. Nu begrijp ik ook een beetje, waarom ik niet zomaar alles krijgt, want tja nogal logisch mama koopt zich anders een slag in de rondte. Want ik heb natuurlijk niet als enigste zoveel bijzondere wensen.  Maar ik heb er wel flink de pest over in, als andere kinderen wel die Coco krijgen van de Sint (pa en ma). Ik zal er boven moeten staan en maar denken dat dat toch maar verwende kindjes zijn.

Toch vind ik het zelf nu ook wel leuk het spel mee te spelen! En hees ook ik me vanmorgen vroeg, na een slechte nacht te hebben gehad, in mijn pietenpakje. Mama schminkte me en in een handomdraai was ook ik een heuse Piet. In mijn prachtige paars/zwart fluwelen pak, inclusief pet met prachtige struisvogelveer ging ik naar school. Angstig keken de kleuters me na…. en ik maar denken, kleuter wees wijzer, door die grote mensen wordt er zomaar iets op je mouw gespeld.  Opnieuw ben ik verbaasd, dat die grote mensen ons kinderen zo voor de gek houden, hoe is het mogelijk! Hoe kon ook ik daar in tuinen.

Maar toen kwam het grote moment, de Sint kwam een bezoekje brengen vanmorgen bij ons op school… Met een knalrode kever reed hij zomaar het schoolplein op! Vergezeld door een heleboel Pieten op crosmotoren. Binnen een mum van tijd, zaten die mafketels natuurlijk op het dak van de school. Even begon ik te twijfelen aan de oude Sint, tjonge deze leek toch wel heel erg echt! Ik bedacht mezelf het hem het straks te vragen, zodra hij bij onze klas langs zou komen. Ik bedoel of hij nu wel of niet bestaat! Want dit raadsel moet voor nu en altijd opgelost worden. Ik denk dat ik zelfs maar een campagne gaat starten voor al die arme kleuters, die al die trauma’s nog moeten ondergaan.

Afijn, toen de Sint in de klas kwam, was ik ineens alles plotsklaps vergeten en ging ik zelf zo in het spel op…. In elk geval had deze Sint geen boek bij zich, waar al het wel wee van ons in opgeschreven staat. Zoals de kat die dood gereden is, mijn zwemles waar ik nu toch zeker na een jaar wel mijn diploma bij gehaald moet hebben. Nee gelukkig raakt dat boek ook al een beetje uit de tijd. Ik heb een geweldige Sint viering gehad en geen moment meer gedacht of getwijfeld of hij nu wel of niet bestaat. Wat maakt het eigenlijk uit? Zolang ik maar pakjes krijgt! Want tja dat zou toch wel heel erg tegenvallen. Ook vanavond stonden er thuis ook weer een aantal zakken voor de deur. Mama deed of ze even aan het telefoneren was, maar ondertussen duwde ze buiten even flink op de deurbel. Wat een gekke mensen toch?

Natuurlijk zat er weer een meterslang gedicht bij van mijn vader, de krediet Piet. Over de recessie wat het ook mag wezen, het kleine eren en dat we vooral niet hoeven te rekenen op een weekje Center Parcs! Of dat ik daar om gevraagd had….? Mama had weer flink haar best gedaan om het een ieder naar de zin te maken. Papa kreeg natuurlijk weer een plu, een scheurkalender en hoe kan het anders de nieuwste uitgave van het rijmwoordenboek. Mama was zeer verrast met haar eigen gekochte pakjes, ook een plu, een kalender en wat was nu ook alweer het derde degelijke cadeautje? Oja, een Bijbels dagboekje.  Ik zelf ben ook wel tevreden hoor, ook al zat er dit jaar weer geen Coco in de zak! Maar wel een lekker degelijk educatief spel, een echt klapperpistool, een lekker scheetzak ( ik denk dat ik die maar eens mee moet smokkelen naar de kerk) en zo nog wat van die onzin!

Ik ben er helemaal moe van, de schmink resten zitten natuurlijk nog in mijn oren en neusgaten. Maar ik ga toch maar lekker slapen. De spanning is er af en het zit er voor dit jaar weer op. Morgen is alles weer als vanouds. Ineens zijn de Sint en zijn knechten weer verdwenen. Maar in de winkels is het druk, druk, druk, het ziet er zwart van al die moeders die speelgoed komen ruilen of terug brengen. Ach, wat maak ik me eigenlijk druk! Ze halen het zichzelf tenslotte op de hals. Zij storten zichzelf uiteindelijk zelf in het compot? Waar of niet?