Maandag 16 januari 2006

Zij die de verjaardagskalender op deze site in de gaten houden hadden het allang zien aankomen: op 15 januari werd Bart 6 jaar oud. Zes jaar is het alweer geleden dat ik op een mooie zaterdagmiddag aan het skeeleren was, ergens op de Anthuriumweg op weg naar huis. Mobieltje type koelkast in mijn broekzak begint te piepen. Ineke. 'Kom maar naar huis want mijn vliezen zijn gebroken'. De boodschap was duidelijk, dus nog een tandje erbij en zorgen dat we in het ziekenhuis komen.

Inmiddels heeft hij zich ontwikkeld tot de stevigste jongen van het hele stel. En de populairste ook, tenminste, als ik af ga op de volle kamer met verjaarsvisite gisteren... Ruim veertig familieleden, van jong tot oud, namen de moeite hem met deze heuglijke dag te feliciteren. En eigenlijk is dat weer niets voor hem, want om nu te zeggen dat hij graag in het middelpunt van de belangstelling staat, nee. Je doet hem het meeste plezier als je hem rustig, tong uit de mond, met een computerspelletje laat zitten. Op de foto nog die van Klaas, maar nu heeft hij er zelf ook een.

Lastig punt trouwens. Welk cadeau geef je aan je kind(eren). Nog meer computerspelletjes voor op de pc? Nog meer lego? Gezelschapsspellen? Of toch inderdaad maar zo'n spelcomputer? Niet goedkoop trouwens. Duikt er meteen een ander probleem op. Want ja, je wilt zo graag een Gameboy maar die kosten niet weinig. Dat betekent dat je in feite maar één cadeau krijgt want wij hebben de gewoonte dat bij dure cadeaux de rest van de familie geen cadeau maar geld geeft... En dan vindt Ineke het eigenlijk ook wel weer zielig dat er voor de jarige zo weinig is uit te pakken. Maar ik moet zeggen, Bart gaf geen krimp en was blij met zijn nieuwe speelgoed. Ik hoorde Rik zojuist tegen Klaas fluisteren dat Bart zijn Gameboy mee naar bed heeft gesmokkeld...

Zes jaar. Wat weet ik zelf nog van die tijd? Weinig. Eerste klas lagere school. Dr. K. Schilderschool in Oegstgeest. Een oud houten gebouw. Vaag herinner ik me het speelplein met een gras en onkruidveldje aan de achterkant. Daar zogen we aan de bloemetjes van de dovenetel. Ik herinner me meester Rittersma die met een stok een voortvluchtige muis klem zette. Juffrouw Bandringa. Weet ik nog wat ik voor mijn zesde verjaardag heb gekregen? Nee, absoluut niet. Wat zal Bart zich herinneren van deze tijd? Zo'n computerspel, zou dat beklijven? Als oudere denk je van wel, maar voor kinderen van deze tijd hoort dit bij de gewone dingen des levens ben ik bang. De tijd zal het leren.

Wat ze hopelijk wel bijblijft is de liefde en energie die Ineke steekt in hun verjaardagen en partijtjes. Als ze ergens talent voor heeft dan is het wel het regelen en gezellig maken van zulke feestjes. Ik zeg eerlijk dat ik me daar maar een kleine jongen bij voel. Het begint al een paar dagen vantevoren als er taarten moeten worden gebakken, de slingers worden nagekeken en eventueel vernieuwd, voor partijtjes worden uitnodigingen gemaakt enz. Dan moet ik denken aan haar opa Westerman die, toen zij een opleiding voor activiteitenbegeleidster ging volgen, kon zeggen: 'Ga toch gewoon in een winkel werken. Straks trouw je en krijg je kinderen en dan heb je die hele opleiding voor niks gedaan!' Wat zou deze grote kindervriend genieten als hij kon zien op welke wijze zijn kleindochter de verjaardagen van haar eigen kinderen tot een groots feest maakt!