Vanaf tweede kerstdag vriest het 's nachts licht tot matig en ook overdag komt de temperatuur op veel plaatsen niet boven nul. Ideale omstandigheden om het ijs snel te laten groeien! En dat deed het ook. Dus moet je ergens op een donkere zolder je schaatsen uit de kist en het vet gaan halen. Want dit is je kans, zo vaak gebeurt het niet dat je je schaatsen onder kan binden en een lekker tochtje kan gaan maken. Maar ja, dan moet je natuurlijk wel zo’n zolder hebben, waar bovendien zo’n kist staat overvol met allerlei kunst-, lange rit-, klap- en hockeyschaatsen. Voor mij is het de eerste fatsoenlijke keer dat ik op het ijs staat. Maar het ontbreekt me aan die felbegeerde schaatsen en bovendien ben ik absoluut nog onkundig en ongetraind ook.

De andere jongens hebben inderdaad nog wel wat knappe schaatsen. Ook niet allemaal hoor! Papa en Job doen samen en Rik en Bart hebben mooie stevige Zandstra’s die een paar jaar geleden nog van Marjan en Klaas waren. De rest van de familie zit zonder…  Voor mama is dat niet erg, want die mag niet meer van papa. Hij is veel te bang dat zij een been, arm of heup breekt. Dus die valt af… Maar gisteren heeft mama voor mij stad en land afgereisd om van die handige tandemschaatsjes te kopen. U weet wel, twee van die ijzertjes naast elkaar. En het was niet tevergeefs, want hiephiephoera, ze heeft ze gevonden! Dus gisteren gelijk maar lekker gaan krabbelen op dat ijs en ik moet u zeggen: het valt niet tegen! Ik kan er al aardig mee overweg.

Nu blijkt dat dit weer voorlopig nog wel even aanhoudt, willen Klaas en Marjan natuurlijk ook van die blitse dingen. Bovendien vindt Job het ook niet echt handig de schaatsen te moeten delen met z’n pa en zeg nou eerlijk, op één schaats kom je ook niet ver! Dus vanmorgen toch maar even snel naar de schaatsenboer hier op het dorp. Daar was het natuurlijk een drukte van belang. Als zoete broodjes gingen de schaatsen zowel nieuw als tweedehands over de toonbank. Marjan doet het met een paar mooie tweedehands noren maat 42. Jaja, die leeft op grote voet. En ook Klaas mag er zijn. Die kreeg nieuwe Zandstra-hockeyschaatsen en maat 42. Voor Job toch ook maar direct een paar hoge noren gekocht maatje, schrik niet 47. Mama hoopt natuurlijk dat zowel Job als Marjan hier niet meer uitgroeien. Een rib uit hun lijf, maar ach de laatste dag van het jaar, kom op doe eens gek….

Dus nu zijn we met z’n allen lekker op de schaats en ben ik bovendien flink aan het trainen voor de Elfstedentocht! Achter de kas liggen twee grote plassen langs de HSL. U weet wel waar we ook die prachtige hut hebben. We stappen nu vanuit de hut op het ijs. Komt de trein voorbij rijden, zwaaien we natuurlijk vrolijk naar al die reizigers. Want regelmatig komt hij langs fluiten, maar of er nu ook echt pasagiers in zitten? Het ijs kraakt behoorlijk, we zullen maar denken 'als het kraakt dan breekt het niet'! Alhoewel mama gisteren wel even in de rats zat toen er een brandweerauto de weg op kwam rijden met loeiende sirene……en daarna nóg een en daarna nóg zo’n monster, gevolgd door politie en arts op motor. Na een telefoontje gepleegd te hebben naar Job die ook bij mij op het ijs was (makkelijk hé) bleek dat er brand uitgebroken was in een kas bijna aan het einde van onze weg. Dus gelukkig geen drenkelingen. Wel heel vervelend natuurlijk voor die tuinder, maar de schade viel uiteindelijk mee. Ik hoop dat dit weer nog even aanhoudt en wens u ook veel ijspret toe! Want je weet maar nooit hoelang we hier weer op moeten wachten......