Ik ben maar weer eens op de toetsen gesprongen. Want mijn trouwe webloglezers zijn echt nieuwsgierig hoe ik het er op school vanaf brengt. Hé Coby?! Gezellig hoor, zulke fans.

Nou ik kan u wel vertellen, het valt me reuze mee. Neem nou die juffrouw van Leeuwen dat is zo’n gezellige doorgewinterde juf, ze lijkt net een oma voor mij, zo lief is ze. Ik moest er wel aan wennen dat ik na dinsdag ook weer woensdag, dus elke dag, naar school moest. Toen ik woensdag uit mijn bed kwam en mama vroeg wat we vandaag op het program hadden, vertelde ze mij doodleuk: wat denk je ervan gewoon naar school te gaan? Ik moet u eerlijk zeggen dat ik daar niet op gerekend had. Ik dacht dat ik maar één keertje naar school hoefde. Maar woensdag weer! Afijn dus toch maar gewoon met mijn grote broers naar school gegaan.

Kom ik op school zag ik daar tot mijn grote verbazing een heel andere juffrouw. Tja, ook daar had ik geen rekening mee gehouden. Ik vroeg nog als de éne juf van Leeuwen heet dan heet u zeker juf van Tijgeren, ha, ha, ha, grapje. Maar néé ze heet juf Graafland. Ook met haar kan ik het prima vinden. Ze zegt dat het lijkt of ik al jaren bij haar in de klas zit. Nou dat valt dus weer mee. Ik heb al heel veel gedaan zoals gymmen, verven, kleuren, kleien, buiten spelen en oh ja de juf kan prachtig vertellen. We zijn op het moment aan het werken over winterland. Als je bij ons in de klas komt, krijg je het op slag koud, want alles ziet er ijzig uit. De juf vertelt ook over kikker, die heel dom is, want die doet z’n jas niet aan als hij naar buiten gaat. Ook is kikker uitgegleden op het ijs, hij heeft nu hele blauwe billen, dat is wel zielig hoor!

Elke dag als mama mij ophaalt uit school, wil ze weten wat ik gedaan en beleefd heb. Tja, en daar heb ik nou helemaal geen zin in, ze hoort me helemaal uit. Ze wil echt alles weten. Dan doe ik net of ik het allemaal vergeten ben en dan zegt mama: “Nou ik breng je morgen maar naar het bejaardenhuis, jij wordt een oud mannetje, want jij bent alles weer zo snel vergeten”. Later aan tafel met het eten, begin ik dan toch maar over school te vertellen. Zoals gisteren, de juf riep door de klas dat iedereen op zijn stoeltje in de kring moest gaan zitten, want ze ging voorlezen. Iedereen zat netjes in de kring behalve ik. De juf vroeg vol verbazing: “Waar is Sam gebleven?” Ik hield nog even de spanning erin en riep toen onder de tafel vandaan: “Goeie verstopplek, hé juf”. Ik geloof dat ze dat niet  kon waarderen. Ze werd een beetje boos en zei dat we in de klas geen verstoppertje mogen spelen. Ik vind het nog wel moeilijk al die regels…

Tja, en dan kom ik bij het volgende probleem, mijn broer Job heeft vroeger ook bij juf van Leeuwen in de klas gezeten. Die broer van mij die gedroeg zich echt heel voorbeeldig, braaf en leergierig, hij was net een klein studentje, de uitslover. Daar kan ik nooit aan tippen. Maar de juf verwacht het natuurlijk wel van mij. Ja, ik kom steeds meer tot de conclusie, dat het nadelig is de jongste te moeten zijn in de rij van zes. Neem nou die opvoeding van mij, mama heeft er maar een potje van gemaakt en gedacht ach het is de laatste. Daar pluk ik nu de wrange vruchten van. Wat… ze heeft me zelfs van de week een spoedcursus zelfredzaamheid gegeven. Jas aantrekken, rits dicht doen, schoenen aantrekken, tas inpakken, regelhantering, alleen billen afpoetsen dat kan ik nog niet, vind ik trouwens ook erg vies, maar ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat ook dat wel snel aan de orde zal komen. Dus dat zegt genoeg, vindt u niet?

Tjonge, jonge wat heb ik eigenlijk veel geleerd in één week school gaan. Want ben ik al een grote jongen. Ik moet u er ook wel eerlijk bij vertellen dat ik al aardig tegen een burnout aan zit. Want ik ben 's middags helemaal opgebrand en doe dan heerlijk een ouwe-mannen-tukje. Verder vind ik alle maatjes die bij mij in de klas zitten wel aardig en ik kan het goed met ze vinden. Maar vooral Joni, mijn vroegere crèche vriendin, ik had haar een tijdje uit het oog verloren, maar het is nu weer vet aan met ons. Eigenlijk kom ik tot de conclusie dat ik het berengezellig vind op school en eindelijk, eindelijk heb ik nu een zinvolle tijdsbesteding gevonden. Want zeg nou zelf, die computer en televisie zijn toch eigenlijk maar asociale bezigheden die maar weinig voldoening geven in mijn leventje. Dat liever lui dan moe, moet nu maar eens afgelopen zijn. Alhoewel ik nu toch wel weer nodig zo'n ouwe-mannen-tukje moet gaan doen.

Kusje Sam.