| Limerickles |
| zaterdag 31 januari 2009 | |
|
Telefoon. 'Hallo, met Dineke Poelman van De Cirkel in Capelle a/d IJssel. Wij gaan binnenkort een project doen op school over poëzie en nu hadden we gedacht dat jij misschien wel een gastles zou willen verzorgen over het maken van limericks! Wil je dat?' Maar goed, na een nachtje slapen stond het besluit vast: ik ging het doen. Met nog twee weken de tijd voldoende ruimte om een goede invulling te vinden. Een van de eerste actiepunten was een mail sturen naar Hugo de Bruijne van het Nederlands Dagblad want er moest natuurlijk wel een leuke uitdaging in het vooruitzicht kunnen worden gesteld. Wat is er immers mooier dan zwoegen op een limerick en je brouwsel dan de volgende zaterdag in de krant terugvinden? En daarom vroeg ik de redacteur van het ND om een gunst. Of het mogelijk was om een van de limericks die de leerlingen van De Cirkel op vrijdag 30 januari zouden gaan maken kon worden geplaatst in de bijlage de dag erop. Maar Hugo zegde niets toe: Wat je vraag betreft aarzel ik. Er kan er natuurlijk altijd een meedingen, maar ik wil de deur niet openzetten voor mensen die zoiets aanwenden om een kneuterige ons-kent-ons sfeer in de krant te brengen. Nou ja, voel je vrij om iets te sturen, maar beloof ze niets, dan zien we wel. Nou, lekker... dacht ik nog. Maar natuurlijk begreep ik hem ook wel. De lat ligt hoog bij een kwaliteitskrant. En zo trok ik gisteren voorzien van Powerpointpresentatie en rijmwoordenboek naar het speciale onderwijs in Capelle. En toen kwam de uitleg over wat een limerick precies is. Hoeveel regels. Waar de rijmwoorden moeten komen. Welk ritme een limerick heeft. En natuurlijk: hij moet grappig zijn. Toen ik vroeg of ze de melodie kenden schudden ze allemaal hun hoofd. Ze waren natuurlijk bang dat ze hem dan moesten voorzingen... Dat deed ik toen zelf maar. La lala la lala la lala, enz. En daarna met z'n allen, voor zover ze het niet gek vonden dan... Natuurlijk moest ik beginnen met een voorbeeld over De Cirkel zelf: ‘Oké’ zegt een jongen uit Petten. Ik aan hen vragen of ze hem snapten. Een jongetje van een jaar of acht wist het feilloos te vertellen: In een Cirkel heb je geen hoeken! Bij twee juffen achteraan viel toen ook het kwartje. Weer wat geleerd... Na een kwartier mochten ze zelf in groepjes aan de gang. Met als meegegeven goede raad 'bedenk een grap over een nieuwsfeit en zorg dat die grap in de laatste regel is verwerkt. Verzin daarna de eerste regel met als het kan een plaatsnaam op het eind en werk tot slot de tussenliggende zinnen uit.' Een hele klus nog, zo ontdekten ze. Want ga maar eens een leuke woordspeling of grap bedenken bij iets wat in het nieuws was. Dat valt echt nog niet mee als je niet regelmatig aan de Tweespraak meedoet op Radio 2. Enige hulp was dus wel geboden. De begeleidsters, juffen en meester deden hun uiterste best. En ik vloog van klas naar klas om bijstand te verlenen bij het op laten borrelen van ideeën, het zoeken van rijmwoorden en plaatsnamen en het verzetten van lettergrepen om de klemtoon goed te laten uitkomen. Al met al zijn we een goede anderhalf uur bezig geweest om onze fantasieën tot grote hoogte te laten stijgen. En het resultaat mocht er zijn! Prachtige limericks konden er worden opgestuurd naar het ND. En als klap op de vuurpijl stond er vanmorgen een van de bedenksels van De Cirkel prominent op de voorkant van de ZOZ! Kwaliteit bewees zich! Nee, ik hoef niet bang te zijn dat ik geen opvolgers heb. Ze komen eraan! Lees maar hieronder: Laten huilen of troosten Een baby in mooi Kootstertille Voetbalplaatjes Voor voetballiefhebbers uit Petten Sesamstraat ‘Dit kunnen ze dus wel vergeten!’ Meesterduik De enige meester uit Katwijk Brand in winkelcentrum in Musselkanaal In Musselkanaal ging men shoppen Staking op Franse scholen Een grappige leerling uit Maasbree Blauwtongvirus Een heel jonge dame uit Heeken Zacht asfalt Een truckchauffeur komend uit Makkum Achtling Een zevenling was er geboren 300.000e kind in Utrecht Er waren eens ouders uit Utrecht |
Zaterdag 31 januari 2009
Het beste moest gewoon in de kinderen omhoog worden gehaald. Een mooie uitdaging. Aan de slag!
Om kwart voor elf mocht ik m'n eitje gaan leggen. In de hal van de school een veertigtal leerlingen van zes tot twaalf jaar oud. Eerst maar eens verteld wie ik was en wie er om mij heen leven en me steunen. En uiteraard een grote foto op het scherm van buurman/neef Robert, tevens leerling op de Cirkel. Was hij echt blij mee... En meteen maar gezegd dat ik geen dichter ben. Zo was ik namelijk wel aangekondigd. Met verwijzing naar een artikel in de krant over de dichter des vaderlands heb ik het maar op 'versjesknutselaar' gehouden.
