Iedere woensdagmiddag is het druk rond onze keukentafel. Er schuift altijd wel een vriendje en een enkele keer een vriendinnetje bij ons aan. We eten steevast broodje knakworst met mayo en curry of soms, als mama in een goede bui is, bakt ze pannenkoeken. Dit keer hebben we een vriendje van Sam te spelen. Vol bravoure vertelt de kleine man dat zijn moeder dierenarts(assistente) is en dus dieren beter maakt! ‘Zo’, zeg ik ‘dat is mooi werk!’ Onderwijl worden de broodjes gesneden en met boter besmeerd en de warme knaks gaan er tussen.

Eén van onze jongens vraagt plompverloren maar bloedserieus, als mannen onder mekaar, -uitgezonderd ik- zonder ook maar enig schaamte gevoel: ‘Castreert je moeder dan ook katten?’ Vol verbazing reageert ons vriendje met ogen op steeltjes: ‘Castreert? Wat is dat?’ Tja, hoe leggen we dat nu uit. Kees en ik zitten met rooie oortjes te luisteren naar wat gaat komen. De raderen draaien: ‘Nou’ zegt de volgende en besmuikt nemen we nog een hapje van ons broodje, ‘gewoon de plasser er afhalen!’

‘Eet smakelijk’ zeg ik tegen Kees. De ogen van het vriendje rollen bijna over de tafel, waarop de volgende weer reageert, zonder dat er gelachen wordt: ‘Nee joh, alleen maar de ballen!’ Brrrr… we proberen er een stokje voor te steken en de gezellige, schaamteloze conversatie over een andere boeg te gooien. Maar nee, ons vriendje wil toch nog graag wat uitleg… Dus neemt één van de kleine mannen het woord en doet nogmaals haarfijn het hele medische verhaal uit de doeken. Hij vertelt dat een mannetjeskat dan geen kleine kinderen meer kan verwekken bij een moeder poes. Vol verbazing en bedenkelijk kijkend neemt ons vriendje nog een hapje en we gaan weer over tot de orde van de dag.

Afijn, met wat voor verhaal zal ons vriendje bij zijn ouders zijn thuisgekomen?

Goede bekomst!