Vrijdag 27 februari 2009

Daar komt hij de kamer in. Het Ajaxshirt onder een dikke trui verstopt. Hij denkt dat het koud is in de Arena. Om kwart voor 7 vertrekken ze richting Amsterdam. Job samen met drie neven. Ajax-Fiorentina. UEFA-cupwedstrijd. Hij trekt z'n schoenen aan en ik wens hem een fijne avond. Dit wordt volgens mij z'n tweede 'echte' wedstrijd. De vorige ging verloren en was dus teleurstellend. En nu tegen Italianen. Altijd moeilijk...

In gedachten ga ik ruim 27 jaar terug in de tijd. Het is 16 september 1981. Ajax speelt in de Europa Cup 2 tegen de engelse club Tottenham Hotspurs. Mijn schoolvriend Armand zou er naar toe gaan. Met de trein uit Leiden naar Amsterdam. Geen probleem want treinen deden we dagelijks van Leiden naar Rijswijk. En mij leek het ook wel wat. Maar ja... Hoe ging ik dat thuis vertellen?

Mijn vader was nooit zo happig op dit soort ideeën. Met pijn en moeite mocht ik eind jaren zeventig mee naar twee toernooien. Het Amsterdamtoernooi met Ajax, AZ'67, Barcelona en Liverpool en het AD-toernooi in Rotterdam met Feyenoord en nog drie clubs waarvan ik nu de namen niet meer weet. Ik herinner me dat oudere broer Piet flink moest praten om mijn vader om te krijgen. Maar het lukte.

En nu zou ik als 15-jarige samen met een vriend op een doordeweekse avond naar een wedstrijd gaan... Met angst en beven bracht ik het ter sprake. Of ik zou mogen... Laat ik een kort verhaal ook maar kort houden: Er kwam niets van in! Geen haar op z'n hoofd die er aan dacht. Ik had er niks te zoeken. Nu nóg voel ik de teleurstelling... Het ging niet door.

Als de wedstrijd begint proberen we elkaar wijs te maken dat we Job zien zitten. En als Ajax vlak voor tijd de gelijkmaker scoort en zich daarmee verzekert van de volgende ronde zijn we er van overtuigd dat onze afgevaardigde een mooie avond achter de rug heeft.

Even later gaat de telefoon. Job. Dolgelukkig. Z'n stem slaat over. Dat het helemaal geweldig was. Alleen, toen Leonardo scoorde was hij net naar de wc! Hij zag de verlenging naderen en dacht 'laat ik dan eerst maar even de blaas gaan legen'. Maar terwijl hij daar stond, samen met een aantal anderen, hoorden ze ineens een geweldig kabaal uit het stadion komen. 'Zeker weer een zware overtreding op een Ajacied' dachten ze nog. Totdat er eentje naar binnen stormde met de mededeling dat het gelijk stond.

Even voor middernacht hoor ik de voordeur opengaan. Hij is weer thuis. Een ervaring rijker. Die zal nu de smaak wel te pakken hebben...