Maandag 2 maart 2009

'Enne, ga jij nog vasten?'
Krijg nou wat, heeft er gisteravond iemand staan meekijken toen ik op de weegschaal stond? Nee, dat kan niet...
Dan valt het kwartje. Ze heeft natuurlijk gisteren ook die preek gehoord waarin werd gezegd dat het in de 40 dagen voor Pasen goed is om tijd vrij te maken voor gebed. Om je te richten op God. Om zaken die je aandacht (teveel) opeisen even op een lager pitje te zetten.
Vasten...

Ja, dat kun je hebben met een tweespraak over de enige troost in leven en sterven voor mensen die te maken hebben met de kwalijke gevolgen van de kredietcrisis. Die gaan namelijk massaal aan de bitterballen. Snacken is een goed wapen om verdriet te lijf te gaan. Als je tanden zich door de krokante laag een weg banen naar de warme vulling dan vergeet je al je zorgen. Had je vlak daarvoor de mond en de buik vol van alle financiële ellende, na één hap al begint het grote genieten.

Vandaar dat mijn tweespraakvriendin mij in een mail oproept om een christelijk geluid te laten horen in deze naar troost smachtende maatschappij. Helaas, mijn oprispingen ontstijgen niet het niveau van een doorsnee maandagmiddag. Geen oproep tot bekering derhalve.

Wij hebben het er gisteravond onder het avondeten ook nog over gehad. Waar je moeilijk 40 dagen zonder zou kunnen. Grinnikend keken we naar Job. Zijn mobieltje is in de reparatie bij Media Markt. Over vier (!) weken mag hij hem weer ophalen. Dat zijn nog maar 28 dagen. En hij was het na een dag al zat... Heeft nu een simlockvrij exemplaar kunnen bemachtigen afkomstig van neef Rens.

En dan Marjan. Niemand van ons kan zich haar voorstellen zonder onafscheidelijke laptop. Of zonder Kareltje het katertje... Veertig dagen... En Bart dan. Geen spelletjes meer doen op de pc. Zes weken lang! Bij Rik dacht ik aan gereedschap. Maar dat vond hij toch weer niet zo erg als ik dacht.

En ik? Veertig dagen zonder limericks te schrijven? In de zomervakantie houd ik het net twee weken vol. Geen weblogs? Wordt moeilijk hoor. Veertig dagen zonder zaalvoetbal zou nog gaan. Maar al die tijd zonder Outlook Express! Brrr. Of stel je voor dat Arie Boomsma opeens voor de deur staat voor een tweede serie 'Veertig dagen zonder seks'...

Het is echt een beetje mode geworden. Een zinvolle invulling geven aan de veertig dagen voor Pasen. En waar de christenen in vroeger dagen een vastentijd hielden in de letterlijke zin van het woord, niet eten dus, daar zoeken we nu andere manieren om onszelf in te perken en bewuster te gaan leven. De een blogt niet meer, de ander leeft sober, weer een ander kijkt geen tv of doet even niet mee met netwerksites als Hyves, MSN of Facebook.

En waarom? Misschien wel omdat je erachter kwam dat het niet goed ging met je gericht-zijn op God en op Christus als Verlosser van je zonden? Of om te kijken in hoeverre je nu bezig bent verslaafd te raken aan allerlei moois dat God aan je heeft gegeven? Dingen die misschien wel tussen Hem en jou gaan in staan? Dan kan het goed zijn om dergelijke zaken weer de plaats te geven die ze toekomt: aan de zijlijn. Want gebruiksmiddelen mogen natuurlijk geen doel op zichzelf worden.

Maar, denk ik dan altijd weer sneaky, hoe zit het dan ná die 40 dagen? Ga je weer op dezelfde voet verder? TV-kijken, computeren, (net)werken tot je erbij neervalt? Dan heeft het nóg geen nut. Want moet je dan niet je leven blijvend anders inrichten na die tijd?

En dus denk ik er nog maar even over na. Of ik het wel echt nodig heb, dat vasten. Zit of staat er iets in de weg? Niet echt toch? Hoewel, als ik weer terugdenk aan die weegschaal gisteravond...