Hij is er best wat door aangeslagen. Het bericht van vrienden dat ze huwelijksproblemen hebben. Een periode van afkoeling. Even los van elkaar. Maar wat hem nog het meest raakt is het feit dat hij er niets van heeft gemerkt. Pas nog hadden ze gezellig met elkaar koffie gedronken. Niets aan de hand. En nu blijkt er opeens sprake te zijn van spanningen. Hoe kan dat?

We spraken afgelopen dinsdag met een gespreksgroepje over het onderwerp 'bemoedigen'. Hoe je dat doet. Of iedereen dat kan. Aan welke voorwaarden je moet voldoen om een goede bemoediger te zijn. Of er bij de te bemoedigen partij openheid moet zijn. Welke motieven je hebt om te bemoedigen. Ben je echt gericht op het welzijn van de ander of gaat het erom dat je jezelf er beter door gaat voelen?

Luisteren is heel belangrijk. Met een mooi woord 'empathisch luisteren'. Kunnen invoelen wat een ander bedoelt en dat ook laten blijken. Zodat de persoon waar je mee praat het idee heeft dat hij begrepen wordt. En alleen dat simpele feit al biedt vaak troost aan iemand die in de problemen zit. Gewoon iemand die luistert naar wat je te vertellen hebt, die niet meteen met oplossingen komt en je ook niet veroordeelt om wat je zegt of denkt. Afgelopen woensdag stond er in het Nederlands Dagblad een prachtige column van Harrie Fokkens over dit onderwerp.

De vraag 'hoe gaat het met je?' stellen we regelmatig aan elkaar. Maar wat willen we eigenlijk voor antwoord? Ik vraag zelf nog weleens aan iemand die deze vraag aan mij stelt hoe diep hij of zij wil gaan. Oppervlakkig? Gezondheid, werk, de kinderen en dat soort dingen? Of wil je weten hoe ik me voel? Of hoe het met mijn relatie gaat? Want dat kan natuurlijk wel enig verschil maken. Aan de oppervlakte kan het best aardig gaan, terwijl er aan mijn binnenkant van alles aan de hand is.

En dan is het ook nog maar de vraag of je dat wel met de vraagsteller wilt delen. Is hij of zij vertrouwd genoeg voor je? Merk je oprechte bezorgdheid en betrokkenheid? En vooral mensen die in het verleden hun neus hebben gestoten als ze vertrouwelijk werden met een ander zullen hier voorzichtig mee zijn. Resultaten uit het verleden kunnen angstig maken voor de toekomst. Want je vuile was (zo ervaren we dat) hang je niet zomaar buiten. Over de binnenkant praat je liever alleen met God. Want stel je voor dat anderen merken dat... Nee, dan liever door blijven tobben.

En daarom schrikken we als we horen van huwelijksproblemen bij vrienden of gemeenteleden. Wie had dat nu kunnen denken! Bij hen! Nooit wat van gemerkt!
Ja, inderdaad, de buitenkant zag er best goed uit. En misschien heb je zelf ook nooit echt door durven vragen. Was je eigenlijk wel blij dat er 'gaat goed hoor!' werd gezegd toen je vroeg hoe het ging. Want stel je voor dat je de hele shit over je heen krijgt... Dan moet je er misschien wel wat mee doen...

Bemoedigen doet goed. Zo heet dat boekje wat we bespraken. Dat kun je op twee verschillende manieren opvatten. Iemand anders bemoedigen doet hem of haar goed. Maar het doet ook jezelf goed, je geeft immers uitvoering aan de opdracht van de Here om een ander lief te hebben. En daar rust Gods zegen op.
Maar bemoedigen kóst ook wat. En niet alleen tijd en energie. Moeilijker is misschien nog wel om jezelf niet op de voorgrond zetten, maar de ander alle aandacht te geven. Bemoedigen is daarom echt navolgen van Jezus Christus. Af zien van jezelf. Gericht op het welzijn van je naaste. Samaritaans.