Dinsdag 12 mei 2009

Zo, de teerling is geworpen. M'n eerste bijdrage als weblogger/columnist van het Vakblad voor de Bloemisterij staat online. U hebt vast de link onder het hoofdmenu al zien staan. Vorige week vrijdag zat ik met een redacteur van het blad om de tafel om de laatste onderhandelingen af te ronden en nu is het dus zover. Grapje. Dat van die onderhandelingen. Liefdewerk oud papier bedoel ik natuurlijk. Ik mag blij zijn dat er een podium is voor mijn bespiegelingen...

Toch wel grappig waar een bijdrage in de rubriek Kasgenoten van het Vakblad toe kan leiden. Dat is een rubriek helemaal achterin het blad waarin aan een tuinder wat vragen worden gesteld over zijn bedrijf, zijn hobby's en iets uit de actualiteit. Ik natuurlijk meteen reclame gemaakt voor onze site en wie schetst mijn verbazing: krijg ik een paar weken later een mail of ik er iets voor voel om regelmatig een column te schrijven op de site van genoemd Vakblad.

En zo is het dus gekomen. Ze waren al langer op zoek naar iemand uit het vak die op een liefst smeuïge manier zijn dagelijkse leven wilde delen met de lezers. Als voorwaarde werd gesteld dat er wel een link met het tuinder-zijn moet zijn. Voor 'mannetjes' is geen plaats, geloof ik. Alleen één probleem: Veel tuinders zijn mensen van de praktijk en niet echt bezig met het vertalen van die praktijk in woorden. En zeker niet voor een langere tijd.

U begrijpt dat ik inmiddels nieuwe werkschoenen heb aangeschaft want die vorige, daar was ik helemaal naast gaan lopen... Tjonge, en dat zien ze wel in mij? Ja, ik wist het zelf natuurlijk allang dat zoiets in me zat. Maar dat anderen het ook zien. Heel bijzonder...

En nu nog lezers vinden. Want je kan wel over van alles en nog wat gaan schrijven maar als die mensen van de praktijk ook niet echt lezers zijn, wat dan? Dan kan ik wel lekker interessant gaan doen over veilingen, Frans Bauer, bloemen en weet ik wat voor zaken nog meer, maar wie heeft daar iets aan? Alhoewel, u komt ook steeds weer terug op deze site, dus waarschijnlijk zijn er onder tuinders ook wel nieuwsgierige aagjes die graag een kijkje nemen in andermans keuken...

We zullen dus wel zien waar het schip strandt. Zo zijn we in 2005 immers ook met deze site begonnen? Inspiratie komt meestal vanzelf. Desnoods laat ik Ineke af en toe een weblog schrijven. Of Sam. Dan weet ik zeker dat ze gelezen worden.