Woensdag 20 mei 2009

Het is zondagmorgen even voor achten. Ik heb de wekker al tweemaal ingedrukt en Ineke vindt het genoeg. Ze stapt uit bed en gaat naar de keuken om de oven aan te zetten. De waterkoker wordt gevuld. De eitjes gaan in de steelpan. Ik hoor haar rommelen in een la. Even later naderen haastige voetstappen de slaapkamer. De deur vliegt open en ze kijkt me verschrikt aan. Ik schiet omhoog. 'Wat is er?' vraag ik angstig. Dit is menens. 'De collectemunten zijn op!'

'O nee,' breng ik uit terwijl ik me weer laat terugzakken op mijn kussen. 'Nu alweer?' 'Ja ik snap het ook niet hoor, we hebben ze pas gehaald!' Tjongejonge, waar blijven die dingen? Worden ze op school misschien ook geaccepteerd als betaalmiddel? Nemen de jongens ze mee naar het voetbalveld om een AA-tje te kopen na de wedstrijd? Gaat Marjan er mee shoppen in de Oosterhof of zo?

Collectemunten. We hebben er een haat-liefdeverhouding mee. Het is een uitkomst. Want je zal voor twee kerkdiensten maal acht personen maal twee collectes muntgeld in huis moeten hebben, zondag aan zondag. Ga er maar aan staan in deze plastic geldtijd. Ik zie de rijtjes nóg liggen op zondagmorgen bij ons thuis. En wij waren met z'n tienen.

Maar je moet ze wél hébben! En natuurlijk, de zondag voordat ze op zijn zeggen we het tegen elkaar: De munten zijn bijna op, even om denken van de week. Ja, 's middags voor de kerkdienst, dan denken we er nog even aan. Maar als de week eenmaal weer op gang is...

En zo hang ik om kwart voor negen aan de telefoon. Het dichtsbijzijnde afhaalpunt viert een weekendje weg met familie, dus wordt het de familie Van der Meulen. Met m'n liefste stem. Of het misschien nog mogelijk is om een zakje mee te nemen straks naar de kerk. Nou, dat wordt lastig want de koperen munten die wij altijd hebben zijn op. En de zilveren zijn natuurlijk duurder, dus dat komt voor zo'n groot koppel als de onze misschien niet zo goed uit...

Maar ja, munten moeten er komen. En een stukje boetedoening voor het late tijdstip is wel op z'n plaats. En ik ben natuurlijk heel dankbaar dat ze niet vraagt of we niet wat eerder hadden kunnen bellen... Dus neem maar mee.

Wat kunnen we daar nu toch voor oplossing voor verzinnen... Is er niet iets te bedenken als een piepje van je telefoon als het blikken trommeltje leeg raakt? Op vrijdag bijvoorbeeld? We vliegen naar de maan, dan moet zoiets toch ook wel kunnen? Help!