Omkoperij? |
woensdag 10 juni 2009 | |
Woensdag 10 juni 2009 Ik hoor de schuurdeur opengaan en de stem van Ineke afgewisseld door mannenstemmen. Bezoek? Ik kom achter de pc vandaan en loop het geluid tegemoet. Twee heren komen met uitgestoken hand op me af en stellen zich voor. Ze zijn van Priva, het bedrijf dat ik afgelopen maandag in mijn weblog op de site van het Vakblad op de korrel nam. Komen ze verhaal halen? Het was een wat kritisch getoonzette column die ik had geschreven. Over een cursusmiddag in verband met de overgang naar een ander computerprogramma voor o.a. het maken van veilingbrieven. Ik verwoordde daarin het gevoel van in de steek gelaten zijn door het bedrijf Priva. Dat ze ons als gebruikers min of meer te vondeling hadden gelegd op de stoep van een ander bedrijf, Effice. Gisteren al kreeg ik een mail van het bedrijf Effice. Dat ze mijn suggestie om de deelnemers van te voren te informeren over de andere cursisten ter harte hadden genomen. Op die manier kan worden voorkomen dat men op de plaats van bestemming er pas achter komt dat er gecarpoold had kunnen worden. Naar aanleiding daarvan schreef de redacteur van het Vakblad mij dat ik, nu ik ging zien dat je 'macht' hebt als blogger, ook de last moet dragen van de vraag hoe je daar nu verantwoord mee om kunt gaan. Over voor- en nadelen gesproken... Ik zie lachende gezichten, dus het verhaal halen valt waarschijnlijk mee. Er komt een in plastic verpakt poloshirt met het logo van Priva tevoorschijn. 'Om de kou tegen te gaan als vondeling', aldus de een. En de ander haalt een houten platte kast te voorschijn met daarin een dartboard. 'Omdat je column ook wel een beetje een schot in de roos was', aldus de ander. Ik sta sprakeloos. Ja, zo snoer je de mond van kritische klanten, bedenk ik me. Als ze weer weg zijn ('we lezen het wel hé?') loop ik met mijn jachttrofeeën naar Ineke. 'Ik weet niet of je nog iets nodig hebt, een nieuwe wasmachine of zo, maar dan zeg je het maar. Dan schrijven we er gewoon even een kritische column over!' Tja, probeer zo maar eens onafhankelijk te blijven... |