Woensdag 22 juli 2009

Ja, we zijn alweer aan het aftellen. 'Jullie laatste dagen' smste mijn schoonmoeder vanmorgen fijntjes... Maar we hebben het goed hier hoor moet ik zeggen. Daar dachten we zaterdag j.l. iets anders over. Heel de dag regen... Twaalf graden... En als u ons een beetje kent dan weet u dat het met onze gemoedstoestand niet veel beter was gesteld. Wat zeg ik? Die daalt op zulke momenten tot onder het nulpunt. Ja, ik weet het, het is kinderachtig, maar slecht weer tijdens de vakantie, daar kunnen we gewoon niet zo goed mee omgaan. Alhoewel, we hebben heel wat uren doorgebracht die dag in het overdekte zwembad en daar was het best weer uit te houden bij subtropische temperaturen... Lang leve Beter Uit!

De omgeving hier in het Beierse Woud vind ik ook prachtig. Glooiende hellingen, lieflijke landschappen, rijpend koren en opgroeiend maïs. Een prachtig gezicht. Dichtbij de camping de Rannasee waar je liggend in het water de heuvels rondom ziet. Heel fraai. En met de auto rijdend waan je jezelf een coureur op het circuit van Zandvoort. De ene na de andere Tarzanbocht dient zich aan. Het is zelfs een keer gelukt om Rik kotsend te krijgen...

Gisteren was wel een hoogtepunt voor ons. 's Morgens even over tienen vertrokken naar Kletterwald om daar met elkaar een zestal parcours te lijf te gaan. Klimmen in de bomen. Vantevoren grapten we al tegen elkaar dat we naar boven gingen klauteren om vervolgens naar beneden te kletteren. Maar door de uitstekende instructie van Kathrin (in het Duits) en de klaarblijkelijk voldoende vertaling daarvan door mij in het Nederlands is dat laatste niet gebeurd. Gelukkig. Maar spannend was het wel, zeker voor Sam en Bart. Het leuke van zo'n activiteit is dat ook de ouderen aan hun trekken komen. Alleen voor Job was de moeilijkste route (zwart) weggelegd, en dat vond hij zelf ook heel pittig. Al met al toch een uur of vijf aan het klimmen, hangen en naar beneden roetsjen via kabelbanen geweest. En dat voor twaalf euro per persoon, geen verkeerde uitgave vonden wij.

En inderdaad, de oplettende Radio 2 luisteraar heeft zowel Ineke als ondergeschrevene ook nog in de ether kunnen horen! Wel lachen om 900 km ver weg te zitten en dan toch mee te doen met dat spelletje op de radio, de Tweespraak. En dan ook nog gebeld worden! Konden we Frits Spits meteen even bijpraten over het weer hier in Beieren. Of we misschien verslaafd zijn? Ik begin het zelf haast te geloven... Hoewel, ik heb nog geen limerick geschreven...

Oja, na mijn vorige blog kreeg ik ook nog een reactie van een onbekende die het niet zo verstandig vond om uitgebreid op de site te schrijven dat we op vakantie zijn. Daarmee verschaften we het inbrekersgilde voldoende informatie om een kraak te zetten in ons huis aldus deze goede raadgever. Ja, daar zou wat in zitten, ware het niet dat ons huis beveiligd is. Lodewijk, Karel en Victoria lopen om de beurt wacht hebben we afgesproken. En wee de dief die in hun klauwen valt! Bovendien, denk niet dat er iets te halen valt bij ons... Het is echt de moeite niet waard.

Maar goed, de laatste dagen zijn dus aangebroken. We zitten nu op 32 graden. Heerlijke temperatuur. Ons hoor je niet meer klagen over 'te warm'...