Vrijdag 3 februari 2006

Als je kinderen ouder worden, zeg maar de leeftijd waarop ze normaal gesproken de basisschool hebben verwisseld voor de middelbare, dan komen ook de avondfeestjes in zicht. In het gunstigste geval gaan ze dan rechtstreeks uit school vandaan mee en hoeven ze alleen 's avonds laat opgehaald te worden. Met de fiets, want dat vervoermiddel hebben ze ook 's morgens nodig, vandaar. Alleen, zo'n 'gunstigst' geval heb ik geloof ik nog niet meegemaakt. Nee, die van ons hebben hun vrienden zover mogelijk bij thuis vandaan zitten. Naar de reden daarvan kan ik slechts gissen. Het zou kunnen liggen aan het feit dat dichterbij wonende klasgenoten de thuissituatie enigszins kennen en daarom liever niet tot de inner circle worden gerekend. Of onze eigen lieverdjes hebben liever niet dat ze worden afgerekend op hun afkomst... Ik ga er maar niet naar vragen, bang voor de uitkomst als ik ben.

Maar goed, op dit moment zit Marjan ergens in Rotterdam-Ommoord met een groep vriendinnen naar een of andere lauwe film te kijken. We vertrokken al om even over half zeven om na een rondrit door Berkel en Bergschenhoek en aldaar drie medefeestgangers te hebben opgepikt uiteindelijk op het Rijstgras te arriveren. Het is dat er geen Connexion op de zijkant van de bus staat... Zij wordt straks thuisgebracht door een collega-vader die naar het schijnt elke weekwisseling als privé-chauffeur dienst doet.

Job heb ik al eens uit Alphen a/d Rijn moeten halen. Dat klinkt dichtbij, maar het is toch nog een behoorlijk eind. Om niet te spreken over die keer, een paar maanden geleden, dat hij op zaterdagavond een verjaardag in Krimpen a/d IJssel had. Nu kun je maar op één fatsoenlijke manier in Krimpen komen en dat is over de Algrabrug, maar dat neemt niet weg dat er vele wegen naar die brug leiden. Omdat ik hem zowel moest halen als brengen en ik geen zin had om Tsjechië-Nederland in een Krimpener kroeg te bekijken, waren dat dus vier ritten van een half uur op één avond. Wie beweert dat ik niet alles voor mijn kinderen over heb? Maar goed, die vier autoritten heb ik benut om de vlotste weg naar de Algrabrug te ontdekken. Op die avond dan, want resultaten op zaterdagavond bieden geen garanties in de avondspits. Tot mijn grote verrassing bleek het beter om vanuit Bleiswijk langs het St Franciscus via de A20 naar Krimpen te rijden dan over de A12 en dan via Zevenhuizen en Nieuwerkerk. Het scheelde ruim 5 minuten!

Tja, als je een TomTom of een LoesLoes hebt, dan maak je je daar allang niet meer druk om natuurlijk. Dan luister je naar zo'n heerlijke hese vrouwenstem die je precies vertelt welke weg je wél of beter niet kunt nemen. Ik ben bang dat die er bij mij nooit in zal komen. Stel je voor dat Ineke dan zegt: 'En naar haar luister je wél!' Of dat het plotseling een Arabisch model blijkt te zijn: 'En nu rechtsaf en récht op dat flatgebouw af!' Nee, laat maar.

Het is ook wel leuk om jezelf te verrassen. Zie je voorbij Almere opeens de Ketelbrug opdoemen, terwijl je de afslag Lelystad-Noord nog helemaal niet hebt gezien. Gewoon omdat je zó aan de praat bent met elkaar dat je de wereld om je heen totaal vergeet. Dat lukt je niet hoor als er steeds een andere vrouwenstem doorheen zit te klessebessen. Nee, je kunt maar één vrouw dienen, dan maar een stukje omrijden.

O ja, ik had het over het rijden naar feestjes. U begrijpt natuurlijk wel dat er ook een stukje eigenbelang bij komt kijken. Heerlijk om ze een avondje weg te brengen. Wij zijn blijer met die feestjes dan zijzelf denk ik. De kurk ging van de fles hoor vanavond. Ik zit gewoon met een glas wijn naast het toetsenbord! En dat eigenbelang reikt ver. Tot in het grijze harentijdperk als het zover mag komen. Ik zie me al bellen met mijn koelkastje: 'Job, kan jij ons vanavond even wegbrengen naar die en die? Nee, ik rijd niet meer zo graag in het donker, dat weet je. Ja, ik snap best dat het niet zo goed uit komt omdat je de hele dag hebt gewerkt, maar weet je nog toen op die zaterdagavond naar Krimpen?'

Ik kan er nu al naar uitkijken.