Maandag 31 augustus 2009 

De telefoon gaat. Job.
Of iemand hem even kan komen halen want hij heeft een lekke band.
Hij staat in Pijnacker. Voor de eerste keer vrijdag naar InHolland InDelft en op de terugweg begeeft zijn band het.
Hoera. Het schoolseizoen is weer begonnen...

Ja, want zo is het. Vandaag is iedereen weer aan de slag gegaan bij ons thuis. Job zoals gezegd richting Delft, Marjan en Klaas hebben weer koers gezet naar Rotterdam en de jongste drie zitten al weer een week in het ritme op de basisschool in Berkel en Rodenrijs.

En wat voor school geldt geldt ook voor het voetbal en het zwemmen: Zaterdag heb ik moeten vliegen om drie man aan het werk te kunnen zien tussen de krijtlijnen. En ook doordeweeks heeft dat consequenties want de trainingen zijn ook weer begonnen. Elke dag zijn er wel een of twee die rond het avondeten afwezig zijn omdat ze bij Soccer Boys worden verwacht.

Aan tafel was het de afgelopen dagen ook een soort van competitie. Wie het meest ongunstige rooster had. De meeste tussenuren op de meest verschrikkelijke tijden. De langste dagen. Marjan die tweemaal tot tien voor half vijf op school moet blijven. Job die op maandag twee uur rijdt voor twee uur les. Die op twee andere dagen tot zes uur aanwezig dient te zijn. Maar die, zo werpen de anderen weer tegen, op vrijdag lekker vrij is!

Hij is zaterdag toch maar even een nieuwe tweedehands fiets wezen kopen. Want elke dag ruim 15 kilometer geeft te grote risico's op de barrels die hij de laatste tijd onder zijn achterste had. Nu maar hopen dat de banden het voorlopig houden. Anders moeten we toch maar eens gaan denken aan die antilekvariant waar iemand ons eerder op attent maakte. Of net als in WOII. Massief rubber...