Zaterdag 5 september 2009

Na een lekkere kop koffie met gebak in restaurant De Uylenburg, gelegen tussen de Delftse Hout en het Bieslandse Bos, pakken we onze steps weer en aanvaarden de terugweg naar de Paardenmarkt. Terwijl we de Plantagebrug oversteken komt ons een fietsende Delftenaar op leeftijd tegemoet. Hoofdschuddend kijkt hij het zootje geregeld aan en bromt: 'Volwassen mannen op een step... Tjongejongejonge...'

Ik raak vandaag dat typische 'after-broederdag-gevoel' maar niet kwijt. M'n hoofd is duf en dat terwijl ik vanwege mijn BoB-zijn slechts één zoet wit wijntje heb gedronken. Benieuwd hoe de anderen zich voelen... Maar ja, de dag begon ook al weer vroeg vanmorgen vanwege dat vermaledijde voetbal. Ook daarvoor moest ik chauffeuren.

Delft was dus dit jaar the place of all places. Met negen man op stap. Bijpraten, herinneringen ophalen, steppen, bowlen, eten en borrelen. En of mannen veel van vrouwen verschillen als ze zo met elkaar weg zijn? Daar laat ik me maar niet over uit. Houdt het maar op auto's-werk-vrouwen-seksualiteit. In die volgorde en andersom. En dat allemaal in een gemoedelijke sfeer. Open en eerlijk. We kennen elkaar, dat scheelt.

En dat alles begon bij de moeder van acht van hen. Hun zus erbij. Voor het eerst in de 23 jaar dat deze traditie oud is. Een heerlijke lunch met broodjes, soep, wraps, salade en nog veel meer moest het fundament voor een geslaagde dag leggen. En wat is er dan mooier als je moeder van 80 daarna de Bijbel opent en psalm 146 met je leest? Alsof je weer als kind thuis bent. Groots.

En dan genieten van een prachtige middag met zon, wind en wolken. De krachten meten op een bowlingbaan, want het blijven mannen natuurlijk. Een beetje competitie moet er zijn. Behalve voor die ene die alleen aan een tafeltje een obscure krant zit te lezen. En daarna even lekker een dutje doet. Maar ook dat is traditie. Om te koesteren.

's Avonds na de maaltijd regent het. En niet zo zuinig ook. Als natte hondjes vluchten we een kroegje in. Vol. Naar de overkant. Daar worden we met open armen ontvangen. En aan de grote tafel, tussen bier, borrel en icetea, komen de verhalen. Uit het leven gegrepen. Herinneringen. Dit ís het leven. Volwassen mannen. We kunnen er weer een jaartje tegen.