Het is al weer een jaar of vijf geleden. Philip Freriks kondigde in het 8 uur Journaal aan dat Freek de Jonge bij wijze van uitsmijter het allerlaatste taboe zou gaan doorbreken. Laatstgenoemde zat 35 jaar in het vak en nu moest het er maar eens van komen. Ik ging er eens goed voor zitten. Ik ben beslist geen fan van de domineeszoon maar het allerlaatste taboe? Zo'n historisch moment wil je toch meemaken?

Het werd een grote teleurstelling. Want wat was het allerlaatste taboe waarmee we lekker werden gemaakt? De cliffhanger waarmee Philip ons aan de buis probeerde te kluisteren omvatte slechts één woord: Liefde. Volgens Freek schortte het daaraan in onze wereld. Wát een doorbraak...

Ik vroeg me toen echt af of Freek in zijn jeugd weleens gelúisterd heeft als er bij hem aan tafel uit de Bijbel werd gelezen. Of waren de bijbelgedeelten waar het over de liefde gaat er misschien uitgescheurd? Moet dan wel een zeer handzaam boekje zijn geweest. Des te beter is dan wel te begrijpen waarom de zoon de kerk vaarwel zei.

En tóch zat er wel wat in. Want dat het aan liefde ontbreekt in onze samenleving is een open deur. Maar om van een schaars goed een taboe te maken gaat wel wat ver. Een taboe is iets waarvan je weet dat het er is maar je durft er niet over te praten omdat dat als ongepast wordt ervaren. Zo was jarenlang de integratie van buitenlanders in onze samenleving een taboe. Doordat Pim Fortuijn er woorden aan gaf en het niet uit de weg ging werd het doorbroken.

Nou, je kunt van liefde alles zeggen, maar niet dat het van nature aanwezig is bij mensen. En zeker ook niet dat we het hebben maar er niet over durven praten. Of dachten we soms dat er diep in Wilders' hart best sympathie en liefde huist voor donkergekleurde medelanders? Nou, dan weet hij het in ieder geval goed te verbergen...

Nee, wás liefde maar een taboe. Dan had de wereld er na die Openbaring van Freek er wellicht heel anders uitgezien. Liefde is, ben ik bang, een eigenschap die de mens is kwijtgeraakt toen hij voor zichzelf koos in plaats van God te gehoorzamen. In het paradijs dus. Liefde staat namelijk haaks op egoïsme. Liefde draait om de ander. Zet niet zichzelf in het middelpunt, maar de ander.

Misschien kan het Journaal vijf jaar na dato eens een ander uitnodigen om over liefde te praten? Ik ken nog wel een Samaritaan. Die weet er alles van.