Dinsdag 22 september 2009

Het is alweer ruim een jaar geleden dat ik voor het eerst de term 'twitteren' hoorde vallen. Het was tijdens een uitzending van Rondom 10. Daar vertelde een man dat hij twitterde. Tekstberichtjes van maximaal 140 tekens op het wereldwijde web plaatsen met daarin niets meer en niets minder dan het basale 'dit ben ik nu aan het doen.' Ik schreef toen nog dat ik me niet kon voorstellen dat iemand daarop zou zitten wachten. Ik heb me vergist.

Want wat blijkt? Twitter is hot. Ik zal niet zeggen dat jan en alleman aan het twitteren is, maar het zijn er genoeg om vast te kunnen stellen dat het een blijvertje is. Daar raakte ik voor het eerst van overtuigd toen dat Turkse vliegtuig neerstortte in een weiland nabij Schiphol. De eerste berichten van de crash waren te lezen op Twitter.com. Gewoon van mensen die in de buurt waren, zich geen moment bedachten en met hun mobiel of blackberry het nieuws wereldkundig maakten.

Ik vraag zo om me heen weleens aan mensen of ze al twitteren. Ik ben er nog niet een tegengekomen... Wel de tegenvraag gekregen wat het nu eigenlijk is. Dan hebben ze wel een vogeltje horen kwetteren maar ze weten niet waar het nestje zit. Voor het gemak vergelijk ik het dan met smssen, maar dan zichtbaar voor iedereen. In plaats van een berichtje te sturen naar iemand speciaal stuur je een berichtje naar niemand in het bijzonder. En daarin staat waar je bent en/of wat je doet of denkt.

Maar wie leest zoiets dan? Nou, dat zijn zogenaamde 'volgers' (followers in het engels). Stel je voor dat je Andries Knevel wel een interessant figuur vindt en je bent benieuwd waar hij uithangt en wat hem bezighoudt, dan meld je jezelf op Twitter.com aan als volger van Andries. Vervolgens zal elke tweet (zo noem je een berichtje) die hij plaatst ook in jouw lijstje worden getoond. En dan lees ik op dit moment bijvoorbeeld dat hij een uur geleden naar beneden ging richting studio voor het maken van een promo. Interessant?

Echt iets voor nieuwsgierige mensen dus? Zo zou je het kunnen zeggen ja...  Vandaar ook dat journalisten er gek op zijn. Want reken maar dat er de komende jaren heel wat items in het nieuws komen die hun oorsprong vinden in een openhartige tweet van een belangrijke nederlander. En zo heeft ook Frits Spits dagelijks een gesprek met iemand die zojuist een berichtje heeft geplaatst op Twitter.com. Een gesprek dat precies een minuut en veertig seconden duurt. Om in stijl te blijven.

Toch zijn twitteraars volgens mij ijdele mensen. Hoe haal je het in je hoofd om te denken dat anderen willen weten waar jij mee bezig bent! Dan heb je het toch hoog in je bol? Alsof jij zo'n interessant leven leidt. Ik bedoel, als je nu een website hebt met allerlei lezenswaardige verhalen over wellen en weeën, nu ja, vooruit...

Ik heb zelf (onderzoek alle dingen...) in februari een account aangemaakt. Wie mij wil volgen kan terecht op Twitter.com/KeesvE. Weinig mee gedaan tot nu toe. Waarom? Tja, als je geen Bekende Nederlander bent dan krijg je tóch geen volgers... Nou ja, ga ik ook niet naast m'n schoenen lopen. Of zal ik m'n limericks erop zetten?