Woensdag 4 november 2009

Dankdag voor gewas en arbeid. Dat is het vandaag. Een oude traditie, vooral in streken waar men afhankelijk is van de opbrengst van het land. Pardon, afhankelijk van Gods zegen over de opbrengst van het land. Want mensen die geloven in God als Schepper van hemel en aarde geloven ook dat alles wat groeit en bloeit nog steeds door diezelfde God wordt verzorgd en in stand gehouden.

In het Nederlands Dagblad van vandaag gaat een melkveehouder in op de vraag of er dit jaar eigenlijk wel iets te danken ís. Het is immers crisistijd? En zeker in de land- en tuinbouw laat die zich gelden. Minimumprijzen voor melk maken zelfs zoveel los dat de melk niet in pakken maar op akkers terecht komt. Boosheid doet vreemde dingen met mensen, dat blijkt.

En als tuinder merk ik ook dat het een moeilijk jaar jaar is. De opbrengst van onze bloemen blijft een heel stuk achter bij wat we begroot hadden dit jaar. Echt een schoolvoorbeeld van het oude gezegde 'wie rekent moet nog eens overrekenen'. En ik zie om mij heen collega's die diep in de problemen zitten. Kassen die te koop staan. Tuinders die genoodzaakt zijn om te stoppen, al dan niet als gevolg van een faillisement.

Het is in deze tijd een voordeel om een niet al te hoge hypotheek bij de bank te hebben. Want de maandelijkse last aan rente en aflossing kan als een molensteen werken. Uitstel van aflossingsbetaling biedt ook al weinig soelaas, want wie zegt dat het de komende jaren beter wordt? Ja, als uitstel afstel zou worden, dat zou een stuk schelen... Maar daar trapt zelfs de Rabobank niet in.

En daarom, valt er iets te danken? De melkveehouder vindt van wel. Want het mag dan niet veel opbrengen, groeizaam was het wel deze zomer. En daar is ook voor te danken. En ik ben het met hem eens. Dat geldt voor ons ook. We genieten van een prachtige kwaliteit bloemen. Zoals een van mijn broers wel placht te zeggen: 'Ik snijd liever mooie bloemen voor weinig geld dan slechte kwaliteit voor veel.' En geloof me, daar zit veel in. Plezier zit niet in veel geld verdienen maar in de manier waarop je je werk kunt doen. Al ben ik wel eerlijk genoeg om te zeggen dat het nóg beter is om goede kwaliteit voor veel geld te oogsten.

Maar ja, als je dan net als afgelopen week de beelden ziet van een overstroming op de Filipijnen dan laat je het wel uit je hoofd om te klagen. Wij maken een film over één overstroming die grote impact had. Dáár kun je elk jaar een dergelijke film opnemen. Mensen die bijna niets hebben en dat 'bijna niets' dan ook nog eens kwijt raken. Kijk, dán Dankdag vieren, dát is pas een kunst.

Vandaag Dankdag dus. Vanavond naar de kerk. Ik hoop dat we worden bepaald bij wat écht belangrijk is. God liefhebben en onze naaste als onszelf. En dat we te horen krijgen dat alles wat God ons geeft daarvoor bestemd is. Om Hem te dienen en om dienstbaar te zijn aan mensen die op onze weg worden geplaatst. Dan wordt weinig veel. Vijf broden en twee vissen is genoeg.

Al zal de vijgenboom niet bloeien,
al zal de wijnstok niets voortbrengen,
al zal de oogst van de olijfboom tegenvallen,
al zal er geen koren op de akkers staan,
al zal er geen schaap meer in de kooien zijn
en geen rund meer binnen de omheining –
toch zal ik juichen voor de HEER,
jubelen voor de God die mij redt.
God, de HEER, is mijn kracht,
hij maakt mijn voeten snel als hinden,
hij laat mij over mijn bergen gaan.

Habakuk 3