Zaterdag 21 november 2009

Woensdagavond. Trainingsavond voor ouderlingen en diakenen. Veertien mannen en een spreker. Niet zo maar een. Nee, eentje van het inspirerende soort. En dan mag een avond lang duren. Zonder problemen. En dat hij een dik kwartier te laat was vanwege de drukke avondspits konden we hem ook wel vergeven. Want dat maakte hij meer dan goed.

Ambtsdragers in de kerk gaan veel met mensen om. Regelmatig worden de leden van de kerk bezocht door ouderlingen en diakenen. Ze praten met de mensen in de hen toegewezen wijk over hun geloof in God, wat het voor hen betekent en op welke manier ze in hun dagelijks leven daar vorm aan geven. En daarom is het belangrijk om als ambtsdrager af en toe de tijd te nemen om kritisch naar je eigen manieren te kijken.

Bovendien wordt iedere ambtsdrager dat ook een keer voor de eerste keer. En dan word je toch min of meer in het diepe gegooid. Ga er maar aan staan, je eerste bezoek... Hoe doe je dat? Dat was ook meteen een van de eerste leerpunten deze avond: Maak werk van vorming en toerusting van nieuwe ouderlingen en diakenen.

Een ander belangrijk punt betrof de gave van het luisteren. Hóe luister je? Spelen vooroordelen een rol? Een door de trainer aangehaald voorbeeld maakte dit ook meteen al duidelijk. Hij vertelde dat zijn zoon in Kampen studeerde en hij had daar toch wel minstens twee bedenkingen bij. Wat of wij daarvan vonden? Uit de vragen was al meteen af te leiden dat 'in Kampen studeren' voor ons genoeg was om aan te nemen dat hij daar voor predikant bezig was. Na een paar minuten bleek het echter om een studie aan een kunstacademie te gaan...

Ronduit ontluisterend voor mezelf was een opdracht naar aanleiding van een engels zinnetje. We moesten in de zin Finished files are the results of years of scientific study combined with the experience of years. de f-jes tellen. En ik kwam na tellen en overtellen tot niet meer dan drie... Vertwijfeld vraag ik me nu af hoeveel mij in gesprekken met anderen ontgaat...

Anne Jan, de trainer, vertelde ook hoe bewogen de afgelopen zondag in zijn eigen gemeente was geweest. Een jonge vrouw en moeder van een gezin was plotseling om het leven gekomen bij een verkeersongeluk. Iedereen was van slag zondagmorgen. Diep ingrijpend zoiets voor een kerkelijke gemeente. We leefden met hem mee en keken elkaar aan. Volgende week donderdag willen we op een gemeenteavond met de gemeente gaan praten over omzien naar elkaar.

Morgen is het opnieuw zondag. En nu weten wij ook hoe het voelt. Er worden morgenochtend in de kerkdienst twee gemeenteleden genoemd die in de afgelopen week door de Here zijn thuisgehaald. Een broeder plotseling, een zuster na een lang ziekbed. We hebben het woensdagavond niet kunnen bevroeden...