Vrijdag 18 december 2009

Volgens Ineke moest ik de uitzending maar eens terugkijken op internet. Ik was afgelopen maandag bij mijn moeder in d'Amandelboom op bezoek. En daardoor had ik Joris' Showroom moeten missen. Tenminste, 'moeten missen'. Ik heb het nooit gezien, maar dit had ik heel leuk gevonden volgens haar. Een oude boer die uit zijn hoofd gedichten opzegde. Met woordgrappen die ik wel zou waarderen. Zoals bijvoorbeeld in dit gedichtje:

Een jonge rog heeft in het Betuwse Homoet
een heel aardige roggin ontmoet
Op huwelijksreis gingen ze naar Wierden,
waar ze de roggebroodsweken vierden.

En dus van de week in een verloren uurtje het programma maar eens opgezocht. In het tweede gedeelte gaat Joris Linssen op bezoek bij Harm Meuleman, een boer aan de Zwolsedijk in het Overijsselse Hasselt. En ik moet zeggen, ik heb me kostelijk vermaakt! Vooral als Harm na bovengenoemd gedichtje uitlegt dat roggen geen wittebroodsweken hebben...

Op tafel liggen een Bijbel en de EO-gids Visie. Het gaat dus waarschijnlijk om een gelovige man. Vandaar misschien ook zijn verschillende weergaves van een mooie zonsopkomst. Hij begint met: De zon komt zo meteen op. Dan daagt het in het oosten. Maar, aldus Harm, je kunt ook zeggen: Reeds breekt het ochtendkrieken aan. Dat komt (ik heb het opgezocht) uit Gezang 102 van de Oude Hervormde bundel. En als je het geleerd wil doen dan zeg je: De eerste lichte voorjaarsochtendzonnestralen zijn al reeds des hemels trans ontstegen.

Prachtig zijn ook zijn volgende (uit het hoofd opgezegde!) gedichten:

Meimaand
Op een mooie zonnige dag in mei vlogen opgewekt en blij
vanuit een kast in Vorden alle bijen vrolijk zingend
zoemend uit in rijen alsof ongenoegen en verdriet
hier waren in dit ondermaanse niet.
Maar 's middags ging een jong bijtje uit dat grote koor
er stiekem met een heel leuk hommeltje vandoor
en is het 's avonds in die bijenkast te Vorden
behoorlijk hommeles geworden.

Herfst
Het in vele herfsttinten gekleurde blad
dat z'n groene tijd thans heeft gehad
en in deze kortere dagen
door stormwinden en regenvlagen
verwordt tot smurrie en tot slijk
langs wegen en langs dijk
bezorgt ons in deze donkere tijden
prut waardoor je lekker uit kunt glijden.

En dan dat gezicht erbij. Glimmende oogjes. En dat lachje. Zijn platte toaltje. Terecht dat Joris Linsen opmerkt dat hij Harm ziet stralen. Wat voor gevoel heeft Harm daarbij? Waarop Harm enigszins schamper opmerkt: Moet je er ook nog een gevoel bij hebben dan? En even later vloeit er weer een pareltje uit zijn mond:

Een pimpelmees te 's Gravenhage
dronk flink wat oude klare alle dagen.
'Kijk, dat komt', zo sprak hij simpel,
'omdat ik van huis uit erg graag pimpel.

Niet alle gedichten zijn van hemzelf. Hij citeert er ook een van Kees Stip:

Aalscholvers denken allemaal:
'Kun je nog scholven, scholf dan aal'
Doch door de golven diepbedolven
wil weinig aal zich laten scholven
Zo scholft zo'n beest zich uit de naad
terwijl het woord niet eens bestaat.

Harm is niet getrouwd. Een vrijgezelle boer. Daar zou Yvon Jaspers best iets mee kunnen volgens mij. Want een man die gedichten maakt, daar zijn volgens mij vrouwen genoeg voor te vinden.  Al is hij dan ook 74. En zeker als hij het volgende vers voor hen opzegt:

Een zeer geleerde heer is onlangs gaan betogen
dat mannen vrouwen nimmer onderschatten mogen
behalve, maar dat wist u al wellicht, op leeftijd en gewicht.

Terwijl Harm bezig is om de uitwerpselen van zijn koeien op te ruimen vraagt Joris of het werk niet eentonig is. Geen sprake van, aldus de dichtende boer. Elke schep stront is weer anders! Bovendien, hij is van hetzelfde bouwjaar als de zanger Elvis Presley. En die is al dertig jaar dood! Dan is stront scheppen nog niet zo ongezond! Zoals Harm zelf zegt: Er moeten ook aparte mensen bennen, anders kun je de gewone niet kennen.