Zaterdag 9 januari 2010

De temperatuur is onder nul, de wind jaagt om het huis en de allesbrander loeit. 's Avonds dan, want om hem nu overdag al aan te zetten zou een te grote aanslag zijn op de slinkende houtvoorraad. Naar buiten toe is alleen geraden met een dikke jas, een sjaal om, handschoenen aan en een ijsmuts op. Schaatsen doen we vandaag maar niet. Ja, schaatsen kijken...

Het is precies een jaar later. Vorig jaar stonden we op deze zaterdag urenlang op de schaats op de Rottemeren. Met een zonnetje erbij was het er heerlijk toeven. Tenminste, als je niet door een val je arm zou breken zoals minister van Middelkoop toen.

Normaal gesproken kunnen we achter onze kas al heel snel schaatsen. Ook deze winter was dat het geval. We hebben bovendien kinderen die heel inventief zijn in het uitvinden of het ijs na één nacht sterk genoeg is. Dat doen ze met z'n drieën. De lichtste, dat is Sam, krijgt een touw om zijn middel en gaat voor de andere twee uit. Hij is de verkenner. Mocht hij er doorzakken dan weten de anderen, een stukje zwaarder, dat zij er in ieder geval niet op kunnen... Soms wil je gewoon niet weten wat ze uitspoken.

Maar de sneeuw heeft lelijk roet in het eten gegooid. Daardoor groeit het minder snel aan. Mede daardoor zakte Job zondagavond nog in een wak. Rik kon niet nalaten om even te constateren: 'Het is zeker wel koud hé?'  Ze dachten even de scheuren en bobbels te repareren door met een emmer water over het ijs te laten lopen. Alleen, het ijs was niet overal even sterk als verwacht... Je kunt er nog wel terecht, maar mooi ijs moet je niet verwachten. Toch werden er gisteravond nog twee dappere rijders gesignaleerd. Nee, namen noemen we niet.

Ik vind trouwens wel dat we steeds meer watjes worden hoor in dit land. De weeralarmen vliegen tegenwoordig om je oren. Zo gauw de windkracht stijgt of de temperatuur daalt moeten we gewaarschuwd worden. Waar is de tijd gebleven dat je 's avonds thuiskwam om dan gezellig samen je bevroren handen te ontdooien? Wie heeft er nog weleens tintelende vingers? Niemand toch? Nee, want zonder beschermende kleding mág je tegenwoordig niet eens de weg meer op lijkt het wel. Daar kun je een bekeuring voor krijgen.

Het schijnt zelfs zo te zijn dat je een krant in je broek moet doen tegen de kou als je naar de bioscoop gaat. Met muts, sjaal en dikke handschoenen aan zitten ze naar het witte doek te kijken. Want daar draait een film over de Elfstedentocht van 1963. En die is zó levensecht, daar kom je met bevriezingsverschijnselen vandaan. Zegt men.

Ik zeg het. Watjes zijn we. Nee, dan die schaatsers op het EK in Hamar. Daar is het 35 graden onder nul zag ik gisteren. Dát zijn pas bikkels! Wat zegt u? In een overdekte hal? Barst...