Vrijdag 22 januari 2010

Zo, de boterham met pindakaas in zijn trommeltje en klaar is Kees. O, wacht eens even... Daar krijg ik opeens een idee. Even een briefje pakken. Een geheugensteuntje voor vandaag kan geen kwaad. Wie weet denkt hij er dan nog eens over na. Ik schrijf er een paar zinnen op en leg het bovenop de boterham.

Viavia kwam ons ter ore dat het bij hem in de klas niet helemaal goed ging. Er werd een jongetje gepest en zoonlief was daar medeverantwoordelijk voor. Zelfs Hyves werd als wapen ingezet om het slachtoffer te raken. Niet fijn dus. Zijn argument dat de jongen om wie het ging zelf niet op dat netwerk zit maakte geen indruk op ons. Pesten mag niet. Punt uit. Verwijderen die pagina.

Als ik hem naar de voetbaltraining breng begin ik een gesprek met hem. Wat de jongen die gepest wordt misdaan heeft. Een bevredigend antwoord blijft uit. Hij is anders dan de meeste anderen maar dat is geen reden. Voetbalt niet mee en zo. Komt van een andere school omdat hij daar ook al geen aansluiting kon vinden.

Ik vertel hem dat ik dat nog wel weet van vroeger. Ook ik heb me schuldig gemaakt aan het pesten van andere kinderen. En ik zeg hem dat ik er niet trots op ben als ik daar nu aan terugdenk. Nee, ik moet het anders zeggen. Ik schaam me ervoor. Vraag hem of hij het zich weleens voorstelt dat híj gepest zou worden. Hoe alleen dat voelt. Ik zie dat de boodschap landt. In ieder geval voor even.

En daarom dat briefje. Geïnspireerd door de preek van afgelopen zondag. Wil je dat anderen aardig zijn tegen jou? Wees dan ook aardig tegen anderen...