Zaterdag 30 januari 2010

Het is prachtig weer. De zon schijnt en de sneeuw versterkt het licht alleen maar meer. In de kas was het heerlijk toen ik een rondje maakte. De bloemen stonden zachtjes te zingen. De woorden kon ik niet verstaan. Maar het maakte me gelukkig.

Het is stil in huis. Ineke is met een aantal kinderen en aanhang naar het zwembad. Job klust aan zijn fiets in de schuur. En Marjan en Arnaud halen als het goed is de Rotterdamse koopgoot leeg. En ik? Ik geniet en tik op een toetsenbord.

Al is genieten wel betrekkelijk. Met mensen in gedachten die aanlopen tegen ziekte en verdriet kent genieten wel een horizon. Genieten van is beperkt als je weet dat er anderen in je omgeving zijn die kampen met zorgen en tegenslagen. Dan voel je de warme zonnestralen maar van binnen huivert het bij de gedachte wat zij moeten doormaken.

En God? Hij laat de zon schijnen. Voor gelukkige en voor verdrietige mensen. Voor kinderen die opgaan in hun spel in het zwembad en voor hen die hun krachten voelen afnemen. Voor wandelende gelukkige stelletjes en voor die eenzame wandelaar die de tranen probeert te bedwingen. Voor gezonde mensen en voor hen die proberen weer gezond te worden.

Zoveel mensen. Zoveel verschillende omstandigheden. Eén God. Die van een ieder weet hoe het ervoor staat en wat hij of zij nodig heeft. Wonderlijk. Om stil van te worden.