Maandag 13 februari

Ineke en ik weten weer wat het is om gebroken nachten mee te maken. Een gebruikelijk verschijnsel als er een babietje aan je zorgen is toevertrouwd, maar voor ons daarom toch alweer enige tijd geleden. Nee, in huize Van Egmond gaat het om een zieke nachtbraker, Klaas geheten. Zaterdag op zondag om twee uur 's nachts komt hij van de trap af denderen, blijft aan Inekes kant van het bed staan en verteld haar met paniek in zijn stem dat ze ons willen uitmoorden! Op onze vraag wie dat snode plan heeft gesmeed, blijft hij het antwoord schuldig. We stellen hem gerust, krijgen hem weer naar boven, maar nog geen kwartier later komt hij piepend als een remmende stoomlocomotief opnieuw naar beneden. Kan bijna geen adem halen en gloeit als een kool zonder licht te geven.

Ineke en ik kijken elkaar aan in het donker en denken allebei hetzelfde: Kroep. Ik neem hem eerst even bij me in bed, maar we besluiten even later om hem toch maar even naar de douche te laten gaan. In het verleden hebben we namelijk resultaat geboekt met het aanzetten van de hete kraan waardoor er waterdamp wordt gevormd die op zijn beurt weer verlichting geeft bij de ademhalingsproblemen. Eigenlijk is het niet goed, maar we laten hem toch maar onder de douche staan. Na tien minuten kan Klaas weer wat ruimer ademhalen en de rest van de nacht en ochtend brengt hij in de huiskamer op de bank door. Met dekbed en kussen. En mijn bewondering, want ik vind dat hij zich kranig gedraagt! Hij heeft door de koorts nog wel allerlei dromen, want hij vertelt me dat 'ze' ons huis willen leeghalen... Ik moest er tijdens de preek zondagmorgen wel even aan terugdenken.

Vervolgens de hele zondag binnengebleven en we dachten eigenlijk dat het bij één nacht zou blijven, maar nee. Vannacht was het weer raak. Niet echt koorts maar wel weer een dichtgeknepen keel. Ik kan me voorstellen dat je ook als ouders in paniek kunt raken op zo'n moment, want ademhalen is echt lastig voor je kind als er kroep in het spel is. Ook nu biedt de douche uitkomst en opnieuw wordt de bank in gereedheid gebracht. Daarom is Ineke vanmorgen toch maar even met Klaas naar de huisarts gegaan. Hij onderschreef onze diagnose en vertelde dat het waarschijnlijk met een paar dagen weer over zou zijn. Antibiotica meegekregen om de ontsteking te lijf te gaan en verder vandaag ging het wel goed. De dokter zei nog dat in plaats van de waterdamp van de hete douche ook koude buitenlucht goed zou werken... We hebben Klaas er even mee geplaagd, vergeef ons.

Nu heb ik net even zitten Googelen en daar staat tot mijn verrassing op verschillende gezondheidssites dat de ouderwetse remedie van de vochtige badkamer volgens jongere inzichten eigenlijk geen resultaat geeft. Het kind rustig laten worden door het op schoot te nemen heeft meer effect, zegt men. Ook worden de benamingen kroep en pseudo-kroep door elkaar heen gebruikt.
O ja, en ik kwam een moeder tegen die een warme deken om haar dochter heen sloeg en met haar op het koude terras ging staan. De zwelling trok weg en ze kon weer ademhalen, schrijft ze.
Dat u niet allerlei rare dingen gaat denken als u binnenkort hoort dat Klaas een nachtje buiten heeft doorgebracht...