Maandag 15 februari 2010

Al jaren geleden verzuchtte Ineke dat het geen kwaad zou kunnen als we in de winter andere banden om onze autowielen zouden laten leggen. Want met die gladheid op de weg was het maar gevaarlijk, die slicks van ons. Ik reageerde dan steevast met: Gladheid? Welke gladheid...

Want zeg nou zelf, wat hebben we nu voor gladde wegen meegemaakt in de afgelopen jaren? Die enkele sneeuwbui, ach, dat mocht toch geen naam hebben? En bovendien, de temperaturen zouden alleen maar gaan oplopen als gevolg van de klimaatverandering, dus wat een onzin dat extra profiel op je banden. Zonde van het geld. Een beetje winterband kost toch al gauw rond de 200 euro.

Daar komt bij dat ik graag een beetje mag glijden op de weg. Vaste prik om even op de rem te trappen als we weg rijden en de weg is wit. Even voelen hóe het glijdt, wáár het glijdt en hoeláng. De jongens lijken wat dat betreft op hun vader want achterin klinkt het opgewekt: Kom op pap! Effe spinnen!

De dames niet. Die trekken wit weg bij dergelijke acties. en dat is al heel wat keertjes gebeurd deze winter, dat begrijpt u. Zo'n beetje elke zondag beginnen we weer met een nieuw wit tapijt. De bocht vooraan de Albert van 't Hartweg is daarbij een zeer beruchte plek. Zowel een broer als een schoonzus van me hebben daar hun sporen liggen. Letterlijk. Met bij de laatste zelfs een wanhoopssprong uít de auto omdat de sloot opeens heel erg dichtbij kwam. Gelukkig liep het goed af...

Nog steeds geen winterbanden dus. Terwijl het dit jaar wel van pas zou zijn gekomen. Toch hoor ik Ineke er niet meer over. Ook zij heeft de afgelopen maanden geleerd om te rijden met de banden die er onder zitten. Voorzichtig met remmen, gas loslaten en het stuur z'n werk laten doen. En we hoeven immers niet bergop?

Dat moest een groep skiërs uit onze kerk vorige week zaterdag wél. Ze hebben het goed naar hun zin gehad. Ook Job was laaiend enthousiast. Zij deden een dagje Winterberg. 's Morgens vroeg naar de sneeuw en in de avond weer terug. Aan de auto's die hen daar naar toe brachten werd als voorwaarde gesteld: voorzien van winterbanden. Een mooi excuus om voor de eer van chauffeur te bedanken. Maar ook wel jammer. Dat was pas écht glijden geweest...