Dinsdag 9 maart 2010

Ik word wakker van klaaglijk gemiauw. Dat moet Karel zijn, buiten in de kou voor ons slaapkamerraam. Ik probeer me om te draaien maar er schiet een pijnscheut door mijn rechterheup. Dat voelt niet goed. Met moeite draai ik mijn hoofd nog een kwartslag verder. 5.35. Mooi nog een uurtje slapen. Ik doe mijn ogen weer dicht. Karel bekijkt het maar.

Toch wil de slaap niet komen. Als ik me beweeg doet alles zeer. Alsof ik door een mangel ben gehaald. Wat is er aan de hand met me? Heb ik iets geks gedaan gisteren? Vaag ligt me iets bij maar het wil niet dagen. M'n benen voelen als lood en die heup... Hoe ik ook ga liggen, hij blijft opspelen. Het bed kraakt, net als mijn spieren.

Het gepiep bij het raam gaat nog steeds door. Een krakend bed is voor Karel een hoopvol teken. Komen ze de deur open doen? Helaas voor hem, opstaan is onmogelijk. Of... Met een zucht zie ik Ineke naast me verrijzen. Met driftige stappen beent ze naar de hal en doet de buitendeur open. In gedachten zie ik Karel naar binnen schieten. Yes! Wéér gelukt!

Als ze terugkomt in bed houd ik me slapende. Dat kunstje ken ik nog van de tijd dat we er 's nachts uit moesten voor een van de kinderen. Altijd weer een wedstrijd wie-kan-er-het-langst-blijven-liggen. Met als verschil dat ze nu niet de deur hard dicht doet om me wakker te maken. Ja, stel je ook voor, wie wilde er nu eigenlijk katten?

Kreunend draai ik me nog eens om. Dat uurtje slapen kan ik wel op mijn buik schrijven. Het is een uur afzien. Maar ik ben er nog steeds niet achter wat er de reden van is. Heb ik gisteravond na het eten misschien liggen knokken met alle jongens tegelijk? Ben ik daardoor in de kreukels geraakt? Want inmiddels voel ik ook m'n bovenarmen zwaarder worden.

Om half zeven word ik toch nog plotseling wakker gezongen door Jan Smit of Nick en Simon... Ik kom er niet uit wie het precies is. Maar ik móet er wel uit. Zuchtend en steunend werk ik een voor een m'n benen buitenboord. Over de rand zwaaien zit er niet in. En terwijl ik met pijn en moeite m'n sokken aantrek schiet het me te binnen. Natuurlijk, dat is het: Voor het eerst in bijna twee jaar heb ik gisteravond weer eens een volleybalwedstrijd gespeeld. Vandaar die spierpijn...