Maandag 22 maart 2010

De bel gaat. Het tienminutengesprek is alweer voorbij. Ach ja, wat is nu tien minuten? Ik geef beide juffen een hand en wens ze veel sterkte met al die druktemakertjes in de klas. 'Je kunt wel zien dat Bart op zijn vader lijkt.' zegt de een nog. 'Dezelfde pretlichtjes in zijn ogen!' Ik lach en vertel dat mijn jeugdfoto's die bewering staven. En niet alleen de pretlichtjes zijn van mij...

Want afgelopen zaterdag op het voetbalveld zag ik mezelf ook terug. Bij een corner van de tegenpartij krijgt Bart de bal ongelukkig op zijn been en scoort in eigen doel. Op zich al een moment om door de grond te zakken maar als je eigen keeper vervolgens ook nog een duit in het zakje doet en je de huid volscheldt is helemaal de maat vol. Met een gezicht dat op onweer staat zie ik hem naar de middenstip lopen. Ik weet: dit komt niet meer goed. Dat komt het wel maar pas in de tweede helft als zijn leider even met hem heeft gesproken. Dan is het wel te laat want de stand is al 5-0. Niets meer aan te doen.

Ik zie mezelf in hem terug ook in het omgaan met teleurstellingen. Of als hij het idee heeft dat hem onrecht wordt aangedaan. Ik had (of heb?) er zelf ook de grootste moeite mee. Hoe vernederend was het als je uitgelachen werd. In de maling genomen. Of niet serieus. En dat terwijl je van jezelf best een hoge pet op hebt...

Ik zie mezelf ook in hem terug in de manier van aandacht vragen. Een knuffel, een zoen, bij het naar bed gaan even stoeien, lichamelijk contact. Of de plotselinge boosheid als hij geplaagd wordt. Als een blad aan een boom slaat hij om, trekt de deur met een klap achter zich dicht en verdwijnt stampvoetend naar boven. De trap moet van uitstekende kwaliteit zijn want die heeft wat te verduren op zulke momenten...

Dan zie ik mezelf woedend naar mijn slaapkamer gaan als een van mijn broers (of allemaal tegelijk) het weer op mij gemunt had. Etters! Woest trok ik hun dekens en lakens van de bedden af. Dat ik daar alleen m'n moeder maar mee had realiseerde ik me pas jaren later.

Maar gelukkig, dus ook de pretlichtjes...