Ik was te gast bij een jeugdverenigingsavond. En voelde me best een beetje een indringer. Want juist die avond ging het over seksualiteit. Om daar dan bij te gaan zitten... Durven ze dan hun mond nog wel open te doen? Maar het viel mee. Het werd een goed gesprek over verkering en de vier pijlers waar een huwelijk op rust. Een goede balans, dat is het mooiste!

Met de jongeren ging het die avond over de plaats van de seksualiteit in je verkeringstijd. Uiteraard, iedereen was het er mee eens dat met elkaar naar bed gaan bij het huwelijk hoort. Seksualiteit beleef je met de persoon van wie je echt houdt en met wie je je leven lang verder wilt. Maar, stelde een van hen, als je nu drie jaar verkering hebt en je weet zeker dat je met elkaar gaat trouwen dan is het toch niet erg om...

Daar is wel wat voor te zeggen. Want het gaat bij ons natuurlijk ook heel anders dan in de bijbelse tijd. Bij ons zijn verkeringen van drie of meer jaar geen uitzondering. En wie houdt het dan vol om dat prachtige cadeau van de seksualiteit onuitgepakt te laten? De jeugd zelf was er duidelijk over: Steeds meer christelijke jongeren hebben seks voordat ze getrouwd zijn.

In de tijd van de bijbel was dat een ander verhaal. Toen regelden ouders een huwelijk voor hun kinderen. En daar ging lang niet zoveel tijd overheen. Het gaf natuurlijk wel weer een ander probleem want ja, je leerde elkaar pas echt kennen als het huwelijk beklonken was. En ook in het Nederland van een paar eeuwen terug leverde dat nog wel eens ellendige verbintenissen op. Lees Achtendertig nachten van Janne IJmker er maar op na.

Maar het hoeft toch helemaal geen probleem te zijn om met elkaar naar bed te gaan als je zeker bent van elkaar? Dat was de vraag. Nee, die losse one-nightstands van tegenwoordig, dat is schadelijk voor jongens en meisjes die zichzelf weggeven aan jan en alleman. Maar na een lange tijd van verkering? Je gaat misschien alleen in tegen Gods bedoeling met seksualiteit. Ik wist precies waar ze het over hadden...

Toevallig (wat is toeval?) kwam één element van die bespreking vandaag terug in de preken die ik hoorde. Vanmorgen verhaalde onze predikant over iemand die in een gesprek tegen hem had gezegd dat naarmate hij ouder werd zijn zonden steeds zwaarder ging voelen. Ernstiger nam. En vanmiddag ging het over de rijke jongeling die zich aan alle geboden van God hield. Maar het ontbrak hem aan liefde voor de God van die geboden.

Het was op dat punt waar de parallel lag met de bespreking over seksualiteit. Want zondigen lijkt geen kwaad te kunnen op het moment zelf en is misschien zelfs fijn. Maar voor iemand die Gods liefde heeft leren kennen werkt het precies averechts. Want het ingaan tegen Gods bedoeling met je leven zorgt vaak voor onrust in het hart van een gelovige. Dan gaat het woelen en gisten van binnen. Als een kind dat tegen de wil van zijn moeder tóch iets gedaan heeft wat ze uitdrukkelijk heeft verboden. Dat kind wil het goedmaken. Want verder leven met het gevoel dat je je moeder bedrogen hebt, dat kan toch niet?

Voor een mens die Gods liefde heeft leren kennen is zondigen geen verleden tijd. Zijn leven lang blijft hij een mens met gebreken. Maar hij zal er nooit 'gemakkelijk' mee omgaan. Want hij weet dat ook zijn zonde het nodig maakte dat Jezus moest lijden en sterven. En dus knaagt het van binnen. En komt er berouw. En de wil om voortaan wél voor God te leven. Want voor Iemand die zó van je houdt wil je álles doen.