Zaterdag 15 mei 2010

Het sloeg in als een bom. Mijn terloopse opmerking aan tafel dat we misschien maar een caravan moesten gaan kopen. Net, een paar dagen ervoor, was de fotografe van de Margriet nog langs geweest om ons met auto en vouwwagen te vereeuwigen! En nu én een nieuwe auto én een caravan kopen! Hoe haalt-ie het in z'n hoofd?

Tja, soms doet een mens gekke dingen. Maar ja, omstandigheden veranderen en wat eens nieuw en goed was raakt ook weer een keer versleten. Dat gold voor de auto, die was echt op, en ook onze vouwwagen ging al weer 15 jaar mee. Dus het is niet zo dat we van het een naar het ander hoppen...

En dus togen Ineke en ik op Koninginnedag richting Vervat in Rotterdam. Even kijken of ze daar iets hadden staan aan occasions. Tweedehands ja, zo rijk zijn we nu ook weer niet. En de zaterdag daarna naar Van der Slik in Zoetermeer. Boven op het dak vonden we haar. Eva. Een Chateau Caratt 440 UD voor de kenners. Maar ik noem haar Eva. Een rib uit ons lijf.

We waren eigenlijk meteen verkocht maar overhaast beslissen is niet goed natuurlijk. Dus vertrokken we weer zonder zaken te doen en gingen nog even langs bij Maatcaravans in Berkel en Rodenrijs. Ook Cor Olie in Bergschenhoek vereerden we met een bezoek. Alles wat daar stond haalde het echter niet bij Eva.

Een week later keek ik nog eens op de website van Van der Slik. En wie schetst mijn verbazing? Wordt Eva daar aangeprezen als aanbieding van de week! Ik schrok me een hoedje. Snel handelen was het devies. Gebeld en gevraagd of we er nogmaals naar konden komen kijken. 'Ehm, wacht eens even,' zei de receptioniste, 'ik ben bang dat die al verkocht is. Maar voor de zekerheid loop ik even naar boven om te kijken want we hebben er twee exemplaren van. Belt u straks maar terug want ik weet zeker dat de verbinding wegvalt als ik dat doe.'

Wit van schrik keek ik Ineke aan. 'Hij is misschien al verkocht.' stamelde ik. Inekes gezicht sprak boekdelen. 'Zie je nu wel? Veel te lang gewacht.' Twee minuten later weer gebeld. En gelukkig, het was een ander die verkocht was. Geen Caratt maar een Calista. Gelukkig.

En zo gingen we vanmorgen om tien uur met gezonde spanning op weg naar Eva. Ze stond al ongeduldig op ons te wachten. En na twee uur uitleg, ondertekenen van papieren, overschrijving van het kenteken en aanschaf van de nodige campingspullen en het aankoppelen aan de VW-bus konden we haar meenemen naar huis.

Een nieuwe auto. Een nieuw kampeermiddel. En halverwege juni komt de Margriet uit. Zal ik u eens wat vertellen? Wij gaan straks in juli heerlijk op vakantie. Incognito.