Verknallen |
dinsdag 08 juni 2010 | |
Dinsdag 8 juni 2010 Hoe verknal ik mijn relatie? Het is weer eens wat anders. De EO timmert al een tijdje aan de weg met 40 dagen zonder jou en nu was het klaarblijkelijk tijd voor een thema-avond met een wat tegendraadse insteek. Niet hoe je je relatie goed houdt maar op welke manier je hem het snelst naar de knoppen helpt. Een beetje wrang maar wel herkenbaar. Vier op de tien huwelijken strandt in Nederland zo bleek tijdens de uitzending. Maar woon je in Lelystad dan is de kans nog groter dat het bootje zinkt want daar gaan nog twee huwelijken meer naar de filistijnen. Ik zeg het bewust een beetje grof om in de stijl van de EO te blijven. Het presentatieduo Manuel en Mirjam kwam ook nog met een top 5 van huwelijkverknallers. Die luidt als volgt: En die top 5 werd punt voor punt besproken met stellen die eerder al als hoofdpersoon aanwezig waren in een programma. Soms ook met hun kinderen. Ik voelde me af en toe een beetje een voyeur. Je kijkt naar iets dat je eigenlijk niet wilt (of behoort te) weten. En toch is het ook weer goed dat zulke programma's er zijn. Want het kan mensen ook wakker schudden: Dit gaat over mij, over ons! Hilarisch maar ook stekend was het slot. De huwelijksontbinding in de kerk. 'Levert u dan nu de ringen maar in'. 'Dan hoeft u nu elkaar nooit meer te kussen.' 'Wilt u misschien nog wel vrienden blijven? Nee hoor, asjeblieft niet!' En wat hebben we geleerd als we hier naar gekeken hebben? Tja... Misschien wel vooral dat huwelijken onder druk komen te staan als de een zich niet of nauwelijks in weet te leven in de ander. Als de spiegel ontbreekt van 'hoe zou ik reageren als de ander zou doen wat ik nu doe.' Of, zoals Hans Groeneboer aangaf, als je niet werkelijk geïnteresseerd bent in hoe de ander denkt, voelt of leeft. Als je egoïstisch alleen maar aan jezelf denkt en de ander daar hoogstens af en toe bij kunt gebruiken. Soms is het goed om dan een tegendraads programma te bekijken. Dat je voorgeschoteld krijgt hoe je je huwelijk kunt verknallen. Om er dan opeens achter te komen dat je al een flink eind op weg was. Heilzame schrik noem je dat... |