Vrijdag 23 juli 2010

Voor alle zekerheid zoek ik toch de gebruiksaanwijzing er maar even bij. Juist, je moet eerst dat ene beugeltje omhoog trekken en dan schuif je hem er heel simpel uit. Vervolgens een klepje om zetten en dan bij het legen op de ontluchtingsknop drukken. Maar opletten: de groene knop pas indrukken als je de cassette helemaal verticaal hebt staan! Mmmm, we zullen zien...

Een van de geneugten van een caravan is de beschikking hebben over een eigen toilet. Toiletje, beter gezegd. Want je kunt er natuurlijk je achterste niet keren. Maar goed, hoge nood midden in de nacht of 's morgens vroeg is snel verholpen. Geen tocht naar de wc 100 meter verderop maar twee stappen naast het bed. Alleen voor pa en ma uiteraard. De rest zoekt het maar uit.

In de begintijd van onze vakantiegaanderij gebruikten we ook een eigen wc'tje. Een krijgertje. Een pottie-pottie. Tenminste, zo noemden wij het ding. Wat had ik er een gruwelijke hekel aan... Vooral het legen ervan, u zult het begrijpen. Lang hebben we er dan ook geen gebruik van gemaakt. Daarna kwam de simpele plasemmer voor nachtelijke boodschapjes. Totdat het ding 's morgens vroeg een keer werd omgestoten. Ik zal u de verdere details besparen.

En zo hebben we jarenlang ons óf geoefend in het lang ophouden van onze plas, óf het door kou, wind, regen en ochtendmist heen ploeteren naar de gezamenlijke sanitairruimte. Tot dit jaar dus. Het eerste weekeinde wist ik het nog uit te stellen maar maandag stond Ineke erop dat ik het toilet in orde ging maken. En zo schonk ik het blauwe goedje in de pot, het roze spul in het waterreservoir en daar achteraan ook nog 19 liter spoelwater. Het feest kon beginnen!

En, eerlijk is eerlijk, het is heerlijk om niet meer om zes uur in de morgen je sandalen aan te hoeven doen en naar de wc te lopen. Alleen, als-ie vol is moet-ie ook weer een keer geleegd worden... En dat was dus vanmorgen. Liep ik met een cassette boordevol urine richting chemisch toilet. Echt zo'n plaats waar je niet wil zijn op de vroege morgen. Maar ja, wat moet dat moet...

Voorzichtig draai ik de dop van de tuit af. Pak de onderkant stevig beet en zet hem bijna verticaal omhoog. Ik druk op de ontluchtingsknop. Oei, iets te vroeg. Ik kom erachter dat waar lucht in kan ook vloeistof uit kan stromen. Nee hè, gaan we weer...