Dinsdag 27 juli 2010

'Morgen kom ik er wéér op tijd uit hoor!' Aan het woord is de vrouw des huizes. Om negen uur vanmorgen zat ze al met een kopje thee en een stokbroodje met brie voor de caravan van het zonnetje te genieten. Kon ze gewoon niet wachten om met de buurvrouw naar de vrouwenochtend te gaan? Of was het de rust waarvan ze genoot omdat de rest nog op één oor lag?

Terwijl hier in Frankrijk weer de een of andere staking wordt uitgeroepen, in Duitsland gezwartepiet wordt wie de schuld heeft van de ramp in Duisburg en in Nederland een watersportwinkel wordt doorboord door een trein liggen wij onze tijd te verdoen op bed. Tenminste, zo voelt dat voor sommigen. Ehm, voor Ineke...

In de Margriet wisten we nog zo mooi te vertellen dat we met ons hele gezin aan het ontbijt zitten, vroeg in de morgen. Nou, geloof maar niet alles wat zwart op wit staat want er klopt geen pepernoot van. De enige keer dat zoiets plaatsvond was afgelopen zondag. Toen wilden de jongens naar de vroege kerkdienst van tien uur en toen moesten ze wel. Maar verder?

Echte luiwammesen zijn het. 's Morgens dan, want 's avonds zijn ze er niet in te krijgen. Zelfs Bart en Sam liggen meestal niet voor elven op bed. Bob de Bouwer zou er eens wat van moeten zeggen. Geen wonder toch dat er geen blog uit Sams handen komt?

En dan hebben we het niet eens over de oudste jongens. Want het lijkt wel alsof na elven de avond voor hen pas begint. Hele volksstammen lopen dan in rijen langs onze plek naar voren. Het plein en het grasveld bij de receptie veranderen midden in de nacht in één grote hangplek. Je kunt maar beter in dromenland verkeren als dat schorum weer op de tent aan gaat.

Nee, verwacht maar niet dat ze dan om negen uur weer bij het ontbijt aanwezig zijn. Uitslapen is hier geen uitzondering maar een eerste levensbehoefte. En als ouders zorg je er voor dat er stokbrood en chocopasta klaar staat als ze zover zijn om wakker te worden. En, eerlijk gezegd, ik houd er wel van. Geen wekkerterreur maar blijven liggen tot je zere rug je het bed uit drijft. Heerlijk...

Morgenochtend echter niet. Dan moeten we om tien uur klaar staan voor een kanotocht op de Dordogne. Dat wordt dus om negen uur met z'n allen ontbijten. Jammer voor Ineke...