Donderdag 29 juli 2010

'Hé, het stinkt hier!' Het meisje haalt haar neus op als ze langs onze kampeerplaats loopt. 'Bah, bloemkool...' voegt ze er aan toe. Marjan komt het me in geuren en kleuren vertellen als ik in de caravan m'n best sta te doen op een koningsmaal. Aardappels, bloemkool, gebraden worstjes en een overheerlijke kaas-kerrie-saus. Dat meisje is niet goed wijs!

Het voordeel van plaats 1 op deze camping is dat jan en alleman er langs komt. Er is ook nog een andere uitgang maar de meeste mensen komen toch langs de receptie rijden. Daar bevindt zich ook het winkeltje waar je 's morgens brood kunt kopen. En zo hebben we al heel wat gezichten voorbij zien komen. Met de bijbehorende lichamen uiteraard. En dat levert weer veel stof op voor onze vergelijkingsmanie. 'Pap, op wie lijkt die man?' 'Hij daar? Piet de Gelder.' 'Ja, dat vond ik ook al!'

Of er loopt een groepje tieners voorbij. Zegt een van hen: 'Eigenlijk vind ik een staartje veel mooier bij me staan.' Wij met z'n vieren voor de tent: 'Ja, zéker! Staat echt véél beter hoor!' Maar ze laat zich niet kennen want even later komt ze vanuit de andere richting weer langslopen: 'Nou? staat goed toch?' Wij: 'Kom eens even hier want we kunnen het niet zo goed zien...' Ja, wij zijn er een paar...

We hebben zelf ook bekijks hoor als we negen man sterk zitten te eten. De 'eet smakelijks' zijn niet van de lucht. En continu proberen we de jongens in te tomen om niet te luidruchtig te zijn. 'Denk om de buren!' Tja, die hebben we thuis niet, da's toch wel makkelijker...

Met één ding vallen we zeker op hier. We hebben geen skottelbraai. Bij vrijwel elke tent of vouwwagen of caravan kun je ze vinden. Grote blauw met zwarte satellietschotels waar meestal een man naast staat die aardappelblokjes, tomaat, paprika en ander ondefinieerbaar spul staat te husselen. Moeders zit vergenoegd toe te kijken en de kinderen kunnen niet wachten tot het klaar is.

Maar bij ons dus niet. Ineke heeft het wel even overwogen hoor, maar toch weer gekozen voor de traditionele keuken. Een driepits gasstel met ter afwisseling een kolenbarbecue. En dus eten wij ook af en toe aardappels, groente en vlees. En ruikt het op gezette tijden naar bloemkool, naar witlof of naar sperciboontjes. En geloof me, Bart, Sam en ook Arnaud doen we er een groot plezier mee.

Ik schrijf dit onder de blote hemel. We hebben vanmiddag de luifel en de voortent opgeruimd. Het eind is in zicht. Twee weken La Draille zijn voorbij gevlogen. De planning is om morgenochtend om acht uur te vertrekken. Aan de ene kant jammer, aan de andere kant, iedereen is hier voorbijganger want ook drie of vier weken vakantie gaan voorbij. En hoe mooi het hier ook is, waar is het beter dan thuis? Adieu!