Maandag 9 augustus 2010

'Pap, wanneer gaan we nou die laptop kopen?' Rik. Voor de zoveelste keer in de afgelopen twee maanden dezelfde vraag. Het lijkt wel alsof hij aan niets anders kan denken. Telkens weer zoekt hij op internet de site van Informatique op om te kijken voor welke prijs er pc's en laptops te koop staan. Want straks zit hij op de GSR. En bij voortgezet onderwijs hoort een computer. Dat is zo klaar als een klontje.

Wat hadden ouders het vroeger toch gemakkelijk. Ik doel natuurlijk op het precomputertijdperk. Geen kinderen die niets anders wisten te doen dan het spelen van games, geen zinloos en overbodig ge-MSN, geen ge-Hyve en vooral: geen Online Soccer Manager. Toen gingen jongens 's middags gewoon naar buiten om te voetballen en meisjes speelden met poppen. Of ze breiden een nieuwe sjaal of trui.

Er werd geknikkerd op straat. Gestoeprand. Geskelterd. Cowboytje gespeeld. Met plastic blaaspijpjes pijltjes bij de buren naar binnen geschoten. Gevochten soms. Het hinderde niet, ze waren buiten en je had geen last van ze als ouders. Vermoed ik. En het enige dat ze voor school nodig hadden was een etui met pennen, passer en potlood en een rekenmachine.

Maar sinds Steve Jobs en Bill Gates is alles anders geworden. Nu voetballen ze met FIFA 2010. Op de pc, de Playstation of de X-Box. Soldaatje spelen doe je online met vrienden die net als jij met een koptelefoon op zitten. En als dat nog niet genoeg is dan schaf je een Wii aan. Dan haal je de bowlingbaan bij je thuis. Er zou alleen nog een knopje op moeten zitten waarmee je moeder gewaarschuwd wordt dat je iets te drinken wilt bestellen...

En vergeet vooral school niet. Want zonder pc kun je je schoolloopbaan wel vergeten. En denk niet dat je je computer kunt delen met je broertje of zusje want dat gaat echt niet! Je hebt hem echt de hele dag nodig. Altijd moet-ie klaar staan om een opdracht te kunnen maken of die belangrijke mail te versturen. Klasgenoten die zich via MSN melden moeten direct te woord worden gestaan. Altijd bereikbaar is het devies.

Gelukkig hebben onze kinderen ouders die dat helemaal begrijpen. Alleen, er is één probleem: Er groeit geen geld op hun rug. En dus werkt Rik in de zomermaanden om een deel van de aanschaf zelf te kunnen betalen. Om zeven uur 's morgens is hij in de kas aanwezig om in het zweet zijns aanschijns zijn pc te verdienen. Matricariaplantjes poten. En afgelopen vrijdag was het dan zover.

'Rik, heb je tijd om even mee te gaan?'
'Waarheen?'
'Nou, je wilde toch die Toshiba laptop kopen?'
'Ja, hoezo?'
'Ik heb hem net via internet besteld en bericht gekregen dat we hem op kunnen halen.'
'Yés...'