Donderdag 23 februari 2006

Geen vakantie gaat voorbij of er is minstens een keer gezwommen. Zo ook deze voorjaarsvakantie. Tenminste, voorjaar... Nog niet echt nee. De kunst is echter om een zwembad te vinden dat dezer dagen geopend is. Dat blijkt namelijk nog geen eenvoudige opdracht. Het Keerpunt in Zoetermeer, dichtbij en graag bezocht, De Viergang in Pijnacker en De Sniep in Waddinxveen hebben volgende week pas de voorjaarsvakantieopenstelling. Uiteindelijk blijkt zwembad De Wilgenring aan de Melanchtonweg in Rotterdam het schot in de roos te zijn.

Nu laat je een groep kinderen in de leeftijd van 4-13 jaar niet alleen naar een zwembad gaan, dus de volgende vraag is 'wie gaat er mee?' Het antwoord is door Ineke allang bedacht: 'Jij'. Goed dat hoeven we dus niet meer te bespreken, ik ga. Met in gedachten de later die middag op het programma staande 1500 meter bij de mannen in Turijn is mijn zin niet bijster groot. Maar ja, belofte maakt schuld, dus Sven Kramer zal het zonder mijn aanmoedigingen moeten doen. Bovendien heeft Ineke het druk met de voorbereidingen voor de kinderbiddagmiddag, dus soit.

Direct na de middagmaaltijd worden de zwemkleren aangetrokken, de handdoeken ingepakt en de tassen gevuld met pakjes drinken, zakjes chips en een zak chocoladesnoep. De Wilgenring is gemakkelijk aan te rijden, met een goed kwartier zijn we er. Wel leuk, bedenken we, om eens naar een zwembad te gaan dat nog niet door ons is ontdekt.

Echt druk is het er niet. En het is ook nog behoorlijk groot, dus dat gaat goed. Een 25-meterbad, glijbaan, peuter- en kleuterbad en een heerlijke temperatuur zorgen ervoor dat we ons snel op ons gemak voelen. Ook Sam vermaakt zich prima. De glijbaan kan hem niet lang genoeg duren, al vindt de badjuf het na zijn eerste afdaling wel zo verstandig om even een kurkenband om te doen. Het maakt hem niet zoveel uit, glijden gaat toch wel.
Bart, bezig met het halen van zijn a-diploma, komt ook nog even in aanvaring met een badmeester. Dolenthousiast vlak achter Rik naar beneden gegaan roept hij hard genoeg: Ik ging lekker door rood! Oei, hij mocht meteen niet meer in zijn eentje de glijbaan af...

Na een uur heb ik het wel even gezien en ga op een stoel op het terrasje zitten. Ik kijk eens wat rond en zie een bordje hangen: 'Het is niet toegestaan om zelf meegebrachte etenswaren te nuttigen.' Krijg nou wat. Heb ik daarvoor die zware boodschappentas met lekkernijen meegenomen? In Het Keerpunt maken ze daar totaal geen probleem van! Het lijkt hier Eurodisney wel! Tegelijk komen de jongens en meiden naar me toe, want ook zij hebben wel trek in iets lekkers. Ik besluit niet rozer dan Zalm te zijn. Dan maar burgerlijk ongehoorzaam! Ze krijgen allemaal een milky way-achtige chocoladereep en daarna nog een pakje drinken. Ik sommeer ze om met de rug naar de balie te gaan staan zodat de mevrouw die daar de dure huisproducten verkoopt niet kan zien wat er wordt gegeten. En het werkt! Na tien minuten duikt de firma List en Bedrog weer het water in.

Nog weer een uur later moet ook de chips eraan geloven. En wij ook. Overmoedig geworden door het succes van eerder die middag staan de oudsten met het gezicht naar de balie gekeerd hun chips weg te kraken. Ik niet. Sist Job opeens: 'Daar komt ze.' En ja hoor, tikje op mijn schouder: 'Meneer, het is hier niet toegestaan om zelf meegebrachte spullen op te eten.' Zelfs haar stem is niet vriendelijk, bedenk ik me. Ik begin manmoedig te vertellen dat dit de eerste keer is dat we haar zwembad met een bezoek vereren en dat dit in andere zwembaden helemaal geen probleem is. Bovendien, zo voeg ik er aan toe, ik heb weinig zin om dat eten weer mee naar huis te gaan nemen. 'Nou, voor deze ene keer dan, als u het een volgende keer maar laat', zo klinkt het dreigend. Ik beloof haar dat er geen volgende keer komt...

Als ze wegloopt gaan mijn buurvrouwen zich ermee bemoeien. In plat Rotterdams: 'Wat een zeikerd zeg, of het allemaal al niet genoeg kost.' En dan: 'Zijn die kinderen allemaal van u meneer? O, die ene meid niet? Nee, dat kun je wel zien. dus u hebt vijf kinderen? Wat? Zes! Nounou, dat is heel wat.' En tegen Rik: 'Jij slaapt zeker met een broer op de kamer?' Rik haast zich om te zeggen dat het een broertje betreft. We besluiten om het terras maar weer snel te ontvluchten.

Om kwart over vier vind ik het welletjes. Tijd om naar huis te gaan. In de auto horen we nog net dat Sven Kramer de tot dan toe snelste tijd neerzet. Rik, onze scharrelaar, ziet weer eens wat: een auto met de sleutels nog in het slot van de kofferbak. Toch maar even aan de kassajuffrouw van het zwembad gegeven. Het was een blauwe Daihatsu. Het zou leuk zijn als de eigenaar zich nog even via deze site zou melden

O ja, als u nu binnenkort naar zwembad De Wilgenring in Rotterdam gaat, neem dan geen etenswaren mee. Wij konden tenminste nog zeggen dat we van niets wisten...