Donderdag 23 september 2010

Met het Soccer Boysclubblad in de aanslag loop ik richting trainingsveld. Daarin staan de wedstrijden van zaterdag a.s. vermeld en ik heb al gezien dat het niet mee zal vallen om spelers uit een ander F-team te regelen. Alle teams hebben een wedstrijd en alleen F2 en F5 spelen op tijden dat uitwisseling nog mogelijk is. Eerst maar even kijken of er iemand van hen bereid is met de F3 mee te doen. Lang leve het coachschap...

Ja, voor wie het nog niet wist, ik ben tegenwoordig collega van Jol, Van Gaal, Rutten, Been, noem ze maar op. Weliswaar is het voor mij geen betaalde baan maar ik heb het er maar druk mee. Coachen tijdens de wedstrijd, regelen dat er voldoende spelers zijn, contacten met de sponsor , je kunt het zo gek niet bedenken of het ligt op je bordje als je leider bent van F3. Maar goed, na zoveel jaren alleen maar als toeschouwer langs de lijn te hebben gestaan mag het ook wel een keer. Ook Soccer Boys moet het van de vrijwilligers hebben.

Bij het trainingsveld aangekomen ziet een moeder van een teamgenoot van Sam me rond kijken. Ik vertel haar wat het probleem is. Een extra speler voor zaterdag omdat we geen wissel hebben. Ze noemt me de naam van een jongen die ook aan het trainen is en die nog niet is ingedeeld in een team. De F8 heeft nog niet voldoende spelers om aan de competitie mee te doen. Vandaar. Misschien wil hij wel meedoen?

Tja, dat kan natuurlijk ook. We lopen op zijn vader af en volgens hem moet dat wel lukken. Als het jongetje klaar is met de training vraag ik hem of hij zin heeft om zaterdag mee te doen met de F3. Zijn ogen beginnen te glimmen. Natuurlijk! Zijn vriendje naast hem kijkt beteuterd. En hij dan? Hij kan ook niet wachten tot z'n debuut op de groene grasmat een feit is... In een opwelling vraag ik of hij misschien ook wil voetballen. Een profvoetballer die wordt uitgenodigd voor Oranje kan niet blijer zijn...

Even later word ik aangesproken door een andere ouder van een F3-speler. Of ik er al over nagedacht heb om een speler van F2 te vragen voor zaterdag want om nu zonder wissel naar Waddinxveen te gaan... Be Fair F3, altijd lastig immers. Ik leg hem uit wat ik zojuist heb afgesproken. Zijn blik verdonkert. 'Maar kunnen die jongetjes voetballen dan?' is zijn vraag, 'Anders verliezen we zaterdag wéér.' 'Dat weet ik niet, maar dat risico nemen we.' antwoord ik hem. 'Meedoen is belangrijker dan winnen', zegt de moeder die me op het idee bracht. Daar blijkt hij echter heel andere opvattingen over te hebben. Hij wil van zijn zoon een topvoetballer maken en dan heb je het niet over meedoen maar over winnen.

Ik moet denken aan wat er afgelopen week in het nieuws kwam over ouders die te fanatiek hun kinderen aanmoedigen tijdens het sporten. Ik geloof dat ik zo'n vader in het team heb. Jongetjes van 7-8 jaar die voetballen om te winnen. Schei nou toch uit... En als ze verliezen protesteren bij de club? Zou Mario Been gisteravond bij Feyenoord daar ook mee te maken hebben gehad? Waren die mensen die de Kuip belegerden misschien de vaders van de spelers...

Om het op z'n Rotterdams te zeggen: Tjongejongejonge, het moet toch niet gekker worden...