Maandag 25 oktober 2010

Het orgel begint te spelen en in mijn hoofd weerklinken nog de woorden van de eerste regels die daarnet door de dominee zijn uitgesproken. Er klopt iets niet bedenk ik me terwijl ik naar de beamer kijk. Snel zoek ik psalm 11 op in mijn boekje en inderdaad, de eerste regel wordt niet gebeamd. Ik aarzel geen moment en stap snel de rij uit richting de beamcomputer. Het is een moeilijke psalm dus ik gok erop dat de organist de melodie in z'n geheel voorspeelt. Misschien kan het nét!

Ja hoor, dat was ik weer in de bocht. Want natuurlijk lukte het niet om op tijd die eerste regel op de beamer te krijgen. Eerst kreeg GJ al bijna een rolberoerte toen ik plotseling voor zijn neus stond en toen ik tegen de orgelist 'effe rekken Ben!' fluisterde bleek hij 'dóórspelen' te verstaan... Gelukkig bleken veel mensen hun psalmboekje bij de hand te hebben dus uiteindelijk liep alles nog goed af. Ik weer met een rooie kop naar m'n plaats.

Het is een van mijn (vele) zwakke punten. Ik geef het eerlijk toe. Verantwoordelijkheidsgevoel. Alsof ik potjandorie de oudste ben van een groot gezin in plaats van de jongste... Altijd maar weer dat idee dat ik zus of zo moet omdat het anders fout dreigt te lopen. Waar komt dat toch vandaan?

Misschien was dat het ook wel waarom ik indertijd in de brugklas tot klassevertegenwoordiger werd gekozen. Dat heb je met zo'n grote mond. Dan weten ze je te vinden. En natuurlijk, dat vind je dan nog leuk ook. Aanvoerder van het schoolvoetbalteam. Ook zoiets.

Afgelopen zomer nog tijdens de vakantie. Tijdens de mannenochtend vraagt Bottenbley of we om de beurt vijf verzen van een bijbelhoofdstuk willen voorlezen. Hij wijst niemand aan, dat regelt zich vanzelf wel zegt hij. Ja, lekker hoor. Valt er na de eerste vijf verzen natuurlijk een lange en diepe stilte. Niemand durft of wil onbescheiden zijn. Wie doet er dan dus z'n mond weer open? Inderdaad. En dan ook per ongeluk nog een vers teveel lezen.

Maar echt hoor, dit was de laatste keer. Want of de zon nu in mijn gezicht schijnt omdat de luxaflex niet goed sluit, of de geluidsinstallatie stoort weer eens een keer, of op de beamer staat de tekst van Toen onze mop een mopje was, IK BLIJF ZITTEN. Ik neem de volgende keer gewoon een pot lijm mee naar de kerk. En anders doen de kinderen het...