Vanmorgen vierden we bij ons in de kerk het traditionele vakantiefeest. Met als thema ‘Voel je thuis’. Mama mocht natuurlijk weer de juf uithangen. Maar alles liep anders dan verwacht. We werden verwelkomd door het lied en filmpje Ezelsoren. Heel grappig! Vervolgens hadden we een welkomstpraatje, werd er kennis gemaakt, wat gaan we doen, verrassingsstoel….. En natuurlijk gingen we ook bidden en vragen of onze hemelse Vader ook op ons feest wilde komen. Hierna zongen we een vrolijk lied en toen ineens werd alles wreed verstoord...

Er werd wat aan de nooduitgang gerommeld en gebonsd! Iedereen reageerde verbaasd en mama vroeg of iemand misschien de deur even open wilde maken! En toen ineens rolde er zomaar één of andere zwerver binnen. Ze liep naar voren toe en knoopte een gesprek met ons allemaal aan. Haar naam was Sjaan met de vuile onderbroek aan. Ze kwam uit Rotterdam en vertelde geen huis te hebben, sliep dus op straat omringd door de ratten. Brrrrr… Maar wat zo vreemd was, ze had een uitnodiging in haar hand van ons Feessie. Ze wapperde er mee heen en weer en was benieuwd naar ons feestje dat vooral ging over ‘Voel je thuis!’ Mama liet één van de kinderen een kopje thee inschenken en zo kon zij even lekker uitgezakt op de bank op het podium uitrusten. Terwijl wij het lied ‘Thuis’ zongen. Thuis, dat is een schone onderbroek. Of lezen in een spannend boek. Een grote pan met erwtensoep op het fornuis…

Langzaam aan begon Sjaan te begrijpen wat een thuisgevoel inhoud. Natuurlijk lekker warm, fijne spullen en speelgoed, maar wat vooral fijn aan thuis is? Dat is dat je een papa en of mama hebt of in elk geval mensen die voor je zorgen. Die naar je luisteren als je thuis komt uit school. Maar Sjaan werd er warm en verdrietig tegelijk van. Want ze vertelde dat ze zelf helemaal geen familie had en geen dak boven haar hoofd. Mama kreeg ineens een geniaal idee en vroeg de kinderen of ze familie van ons mocht worden. Want, vertelde ze, hier in de kerk zijn we allemaal broertjes en zusjes van elkaar. Daarom vieren we vandaag feest hier in de kerk'. 'En' zei ze tegen Sjaan; 'Heb je dat bouwwerk gezien daar met al die stenen? (Er was namelijk een grote papieren kerk, waar wij allemaal een steen op hadden geplakt met onze naam) Kinderen, wat staat er op die stenen? Op elke steen staat een naam van een kind hier uit de kerk. Want samen zijn wij de kerk, samen bouwen wij de kerk.

Maar Sjaan wilde weten wie dan wel die metselaar was van ons mooie huis? 'Even een vraagje, jullie zongen over een metselaar… Maar wie was dan die metselaar?' Natuurlijk wisten wij dat wel, want dat is God. Er is een Vader in de hemel die van je houdt. Die voor je zorgt en die ook hier in de kerk bij ons wil wonen. Hij is voor je achter je en om je heen. Altijd is Hij bij je. Maar daar begreep Sjaan natuurlijk niets van… Maar mama vertelde: 'Dat klopt, je kunt je Vader in de hemel ook niet zien, eigenlijk net zoals de wind. Je voelt de wind wel en toch zie je de wind niet. Zo is het ook met God de Vader, je ziet Hem niet en toch zorgt Hij voor ons'. En toen vroeg die rare Sjaan: ‘ Waar woont Hij dan?’ En toen vertelden wij, in de hemel, in de kerk maar ook heel dichtbij… Hij wil zelfs in je hart wonen. Want je hart is net een huisje. En toen zongen we Is je deur nog op slot.

Maar dat wilde Sjaan met de vuile onderbroek aan niet geloven. Dat Vader in haar hart wilde wonen. Ze vond zich veel te vies. Maar mama vertelde dat we allemaal wel iets hebben, de één is te dik, de ander te dun. De volgende heeft flaporen of een wipneus… Maar dat maakt voor God niets uit! Maar Sjaan vertelde dat ze ook wel eens gestolen had. Ze durfde dit niet hardop te zeggen. Maar ook wij in de kerk doen allemaal wel eens verkeerde dingen. We noemde allemaal wel iets op… En natuurlijk houdt Vader niet van de verkeerde dingen die wij doen. Maar Hij houdt zoveel van ons dat Hij het mooiste wat Hij had aan ons gegeven heeft. Sjaan vroeg natuurlijk heel bevreemd: ‘Wat? Wat is dan dat mooiste?’

Wij begrepen het wel een beetje en vertelden Sjaan: ‘Vader gaf Zijn enige Zoon en Hij heeft voor ons alle straf weggenomen. Alleen Hij kon dat, omdat Hij helemaal zonder zonde was en is. Door te sterven aan het kruis. Hij heeft voor ons de straf die wij verdienen gedragen. Maar Sjaan kon het nog maar moeilijk begrijpen dat God dat ook voor haar heeft gedaan. Maar mama zei het nog maar eens heel nadrukkelijk: ‘Je hoort het, inderdaad Hij heeft dat ook voor jou gedaan. Want Hij houdt van jou! En van alle kinderen ook van jullie. Dus knoop het in je oren en vergeet het nooit meer. God houdt van jou! Zeg het maar tegen de jongen of het meisje dat naast je zit aan allebei de kanten, ja, toe maar! En toen riepen we met z’n allen, echt keihard, zodat we het nooit meer konden vergeten ‘GOD HOUDT VAN MIJ!!!’

Daarna zongen we het lied Je hoort er helemaal bij! De Zoon van God is als een klein kindje op de aarde gekomen. Hij leefde net als jij en ik en groeide net als alle andere kinderen op. Hij ging naar school, speelde op de straat en Hij was heel graag in het huis van Zijn Vader…. Hier ging het Bijbelverhaal over dat een andere juf heel mooi vertelde, met natuurlijk een mooie PowerPoint presentatie. Hierna kregen we wat lekkers te drinken en gingen wij in groepjes een speurtocht doen. Groep 7 en 8, dus Bart ook, mochten echte huisjes timmeren van pallets en afvalhout in de kerkzaal. Dat was me een herrie van jewelste! Maar wel reuzeleuk en deed me met weemoed even terug denken aan de superleuke jeugdspeelweek, de huttenbouw die altijd aan het einde van de zomervakantie plaats vind. Maar ik heb het nu ook reuzeleuk gehad. Toen we allemaal weer terug kwamen in de kerk, kregen we nog lekker een broodje knakworst. Het was weer heel gezellig met al die broertjes en zusjes bij elkaar. En zal ik u nog iets verklappen? Die dakloze dame, met die vuile onderbroek, was mijn bloedeigen zus Marjan…