Woensdag 5 januari 2011

'Waarom sta jij met de hand af te wassen? Doet-ie het wéér niet?' Ik stap met twee plastic tassen chinees eten de keuken in als ik de vraag stel. En de blik in Inekes ogen zegt genoeg. Nee, de vaatwasser doet het weer niet. En de monteur is nog geen uur weg...

De serviceafspraak stond op Sam z'n verjaardag. Dat was 'zo snel mogelijk' toen ik belde. En nee, dat wil je niet, een monteur op bezoek als je kamer vol zit met visite. Maar ja, nóg langer wachten tot dat @#%!-ding weer gemaakt is... Dus om even voor drieën stond hij voor de deur.

Anderhalf uur later was hij klaar. Toen had de machine op z'n zij gelegen, waren er diverse onderdelen uitgehaald en een ervan vervangen, had monteur Patrick zelf inmiddels thee en gebak op en zat ik hem te knijpen wat dit nu weer moest gaan kosten. Maar o wonder, het was garantie! Omdat hij de vorige keer klaarblijkelijk de boel niet goed gerepareerd had trok hij het boetekleed aan en kregen we zelfs het nieuwe onderdeel voor nop. Kijk, zei ik, dat is nou Miele. Zelfs na dertien jaar lappen ze een vaatwasser nog voor je op.

Ik beloofde hem, opgelucht als ik was, een lovende recensie op onze site. 'Wacht daar nog even een week mee' antwoordde hij lachend. Wij ook lachen natuurlijk. O, wat ben je blij als je vaatwasser het weer doet en het kost ook nog niks! Toen hij weg was hebben we spontaan de polonaise ingezet. Hoera!

Maar toen alle feestgangers weg waren kwam de deceptie. Ineke ruimde als vanouds de vaatwasser in en drukte op de aanknop. Ja hoor, daar ging hij. Maar na twee minuten stopte het wassende geluid. En toen ze de klep opentrok, een vrolijk knipperend lampje. Nee!!!

En zo staan we weer af te wassen. De volgende serviceafspraak is gemaakt. Maandag 10 januari a.s. Ze proberen eerder te komen, maar of dat lukt? Zelfs mijn noodkreet dat we hier met een achtpersoonshuishouden zitten zet geen zoden aan de dijk. Wordt vervolgd...