Woensdag 12 januari 2011

Om even over elven gaat de telefoon: 'Dag meneer van Egmond, met P. vd L. van Miele. En, hoe ging het met de vaatwasser?' 'Nou, dat zal ik je zeggen, het lijkt erop dat het lek boven is.' 'Wát? nu weer een lek boven?' 'Nee, ik bedoel het spreekwoordelijk. Het lijkt erop dat de machine nu echt gemaakt is.'

Jaja, het duurde even maar we hebben goede hoop dat het leed voorlopig weer geleden is. Maandagmorgen in alle vroegte heeft de monteur van Miele, inmiddels haast een huisvriend, voor de derde maal de vaatwasser aan een diepteonderzoek onderworpen en ditmaal met succes. Tenminste, we houden elke keer onze adem in als we de klep dichtdoen, maar tot nu toe gaat het goed.

Hij snapte er werkelijk niks van. Dat zei hij eerlijk. Vorige keer al een defect onderdeel vervangen en dat leek de oorzaak te zijn maar nu weer storing? Het kon haast niet. Voor alle zekerheid toch maar weer iets vervangen, de niveaumeter, en de boel weer een keer gereset. Ook contact opgenomen met meneer Miele zelf maar zo moest het toch kunnen... Toen hij wegging beloofde hij de volgende morgen zelf te bellen om te horen of het goed ging. En zo niet... Daar dachten we maar even niet aan.

Nu heb ik wel gemerkt aan de reacties (of beter gezegd: aan één reactie) dat sommigen zich afvragen of we ons niet een beetje erg druk maken om een kapotte vaatwasser. Afwassen met de hand is toch niet zoveel werk? Zelfs goed voor de onderlinge relatie? ........... Inderdaad, je hebt gelijk. Maar toch, wij vinden het wel een uitdaging om de relatie ook mét vaatwasser goed te houden.

Dat was dus driemaal een monteur over de vloer. En toch maar één rekening gekregen. Voor de eerste storing. De volgende bezoeken waren garantie op de eerste reparatie. Daar zijn wij natuurlijk heel blij mee. Maar ik snap nu ook waarom die ene rekening zo hoog was...