Een week geleden vierde ik mijn feestje voor mijn vriendjes en vriendin. U heeft er vast al over gelezen. Maar één vriendje kon er toen door omstandigheden niet bij zijn. Was best vervelend natuurlijk voor hem. Maar stiekem voor mij wel een beetje mazzel. Want wat wilde nu het geval? Mama vond het toch echt nodig dat we ook voor hem nog een leuk klein feestje moesten vieren. Dus zo gezegd zo gedaan, hem natuurlijk een leuke uitnodiging gestuurd. Dat ik negen jaar ben geworden en dat samen met hem wilde vieren blablabla u kent natuurlijk het hele verhaal al. En in dit geval zouden we ook een feestelijke plons gaan maken, maar dit keer niet in het zwembad, maar in het ballenbad! Oftewel een ballenfeestje. Er hoefde deze keer geen zwembroek en handdoek mee, maar wel wat luchtige kleding.

Dus zo gingen wij zaterdagmiddag (Bart, vriend, mama en ik) voor het ballenfeestje naar het overdekte speelparadijs ‘Ballorig’ in Zoetermeer. Klimmen, klauteren, glijden, springen, spelen in de ballenbad en natuurlijk nog veel en veel meer. De mama’s konden onder het genot van een kopje koffie lekker chillen met een slecht roddelblad of krant. Of gewoon mensen kijken, dat doet mijn moeder namelijk erg graag. Er waren veel kinderfeestjes en we waren beslist niet alleen. Het was lekker druk maar wij vermaakten ons prima. Alhoewel mijn vriendje hier al heel wat keren was geweest en het eigenlijk voor hem niet zo’n grote verrassing was als dat wij hadden gehoopt, leek ook hij het toch wel naar zijn zin te hebben. We kregen een lekker flesje drinken en een chippie.

Maar halverwege de middag hoorden we ineens een wel heel vreemd geluid. Zeg maar gerust een alarmerend geluid. Zeg maar gerust, het brandalarm ging af. En aangezien het in die hal met al die schreeuwende kinderen toch al een flinke kakofonie van geluid was, wisten we niet echt wat we er van moesten denken. We onderbraken voor de zekerheid het spel waar we mee bezig waren en renden door de drukte naar mama toe. Ze was zichtbaar blij ons te zien en een stem klonk door de geluidsinstallatie. We werden in de eerste instantie opgeroepen vooral rustig te blijven, er was dus duidelijk een brandalarm. Al snel vlogen de deuren open en brandweermannen in pakken en met grote helmen en maskers vlogen tussen de speeltoestellen door. Heel komisch ze braken namelijk bijna hun nek over een brandweerspeelgoedauto. Mama kon er niet om lachen en zei direct: ‘Jongens trek je schoenen en jas aan, misschien moeten we zo naar buiten!’ Dus trokken we braaf onze schoenen aan… Ik zag dat mama met haar ogen zocht naar de nooduitgang en gelukkig was die niet ver bij ons vandaan.

En ja hoor, opnieuw klonk de bekende stem van zonet door de luidsprekers. Ons werd ditmaal verzocht zo snel mogelijk het speelparadijs te verlaten. We pakten vlug onze spullen bij elkaar en renden naar buiten. Gelukkig was ook daar een speeltuintje en konden we nu lekker buiten verder spelen. Gek genoeg brak er geen grote paniek uit en bleef iedereen er rustig onder. Vaders en moeders die nog geen woord met elkaar gewisseld hadden, raakten ineens druk met elkaar in gesprek, begonnen te telefoneren en te smssen, echt grappig om te zien. Waren ze misschien toch een beetje bezorgd? Mijn vriendje die mijn uitnodiging wel erg letterlijk had genomen stond in zijn luchtige korte broekje, met een paar witte bibberbeentjes in de wind. En ik bedacht me nog, gaat het voor hem toch nog een spannend feestje worden?

Maar al snel gingen de deuren weer open en mochten we allemaal weer naar binnen. Niets aan het handje! En vrolijk sprongen we weer in de ballen. Mama nam haar luie zitplaats weer in en door de luidsprekers werd ons met vriendelijke stem excuus aangeboden. Dit was nog nooit eerder gebeurd, het was dus duidelijk een vals alarm! Eén of andere wel heel lollige lolbroek had het glaasje van een brandalarm ingeslagen en zo stond de brandweer met een paar minuten op de stoep om het brandje dat er niet was te blussen. Voor alle consternatie kregen we van mama een echte blushpuppie, nee hoor grapje! Een slushpuppie om een beetje af te koelen. Alhoewel mijn vriendje in zijn korte broek blij was weer binnen te zijn en zich weer lekker op kon warmen. Gelukkig viel mijn ballenfeestje niet in het water en bleef het al met al toch een droge onvergetelijke feestelijke plons!