Woensdag 2 februari 2011

Mannen zijn eigenwijs. Het is algemeen bekend. En deze man is er geen uitzondering op. Hij weet het zelf ook. En hij durft er zelfs over te schrijven. Al kun je je natuurlijk afvragen of 'durven' het goede woord wel is. Eigenwijs en durf... Dat lijkt meer op dronkemansmoed. Maar om een lang verhaal kort te maken, ik ben toch maar naar de dokter gegaan. Al was er wel een preek van een schoonzus voor nodig...

En zo zat ik maandagmorgen bij de huisarts. Kon me niet heugen wanneer ik voor het laatst op spreekuur was geweest. Ja, ergens begin jaren 90. Met een onwillige rug. Paracetamol slikken en gewoon doorgaan met werken en ademhalen zei de dokter toen. En hij had gelijk. Daarna nog weleens bij de huisarts geweest maar dat was meer om wonden te hechten. Stante pede. Acute hulp na een ongeluk.

Laat ik meteen een misverstand wegnemen: Haalde ik in een vorige blog instemmend een uitspraak aan over dokters die geen verstand zouden hebben van patiënten, medicijnen en kwalen, daar is niets van waar. Tenminste, míjn huisarts is een beminnelijk en betrokken man. Geen moment had ik het idee dat hij niet wist waar hij over sprak. Alle lof.

O ja, en de volgende dag moest ik maar weer even terugkomen om bloed te laten prikken. Want ja, met zulke klachten (verhoogde hartslag, trillen en gewichtsverlies) kon het alle kanten op. Nee, ik laat me nu niet verleiden om te zeggen wélke kanten allemaal, dat is ambtsgeheim.

En zo zat ik in twee dagen tijd meer keren in de wachtkamer dan in de tien jaar daarvoor. Het kan verkeren. Een alleraardigste wijkzuster tapte een aantal buisjes bloed af. Toen ik vertelde dat ik al meer dan honderdmaal plasma heb gedoneerd deed ze opeens ook een stuk minder voorzichtig. Grapje, voor alle duidelijkheid.

En nu is het dus afwachten. Ik stel me zo voor dat er in een laboratorium druk wordt getest en onderzocht. Het was een flinke waslijst die de arts had aangekruist. Volgende week maandag hoor ik de uitslag. Best spannend voor iemand die nog niet zoveel heeft meegemaakt. Trouwens, het korreltje heeft nog geen merkbare uitwerking...