Vandaag vierden we weer de traditionele 50+ dag! De dag waarop alle opa’s en oma’s een gezellig kijkje kwamen nemen bij ons op school. Kijken naar de lessen in de tijd van nu. En wij hadden deze dag een leuke-gekke-stropdassen-sjaaltjesdag! Dus zagen we de mooiste creaties voorbij komen. Zelf had ik een rode stropdas om waar mama allemaal webbies van de Super op had genaaid. En ja hoor, komt mijn opa bij mij in de klas kijken, heeft hij heel toevallig precies dezelfde rode stropdas om. Het is de stropdas die de mannen (dus papa en opa ook) allemaal cadeau kregen (en moesten dragen) toen een oom van mij trouwde…

En ja, nu is het schoolgaan heel anders dan vroeger. Mijn opa kan er uren over vertellen. Vroeger waren er geen pennen en schriften. Opa en oma schreven met een griffel op een lei. En later kwamen er wel schriften en schreven ze met kroontjespennen. In elke schoolbank zat een potje met inkt. Over het potje zat een schuifje en als ze niet aan het schrijven waren moest het schuifje uiteraard dicht. Zelf heb ik nog zo’n oud schoolbankje op mijn kamertje staan. Meisjes leerden toen nog breien en gaten stoppen. Want als je acht was moest je een sok kunnen breien en gaten kunnen stoppen. Brrrr… lijkt me niks, van die kriebelsokken, maar misschien wel lekker warm. En terwijl de meisjes handwerkten, mochten de jongens gymmen, dat was geen gek idee! 

In de klas hadden ze geen centrale verwarming. Er stond een kachel waar kolen in werden gestookt. De kachel moest voor schooltijd gevuld worden en de asla geleegd. Als je geluk had zat je dicht bij de warme kachel en met z’n vieren dichtjes tegen elkaar in één bank. Want wat kon het koud zijn op school. En denk erom, heel netjes zitten met de armen over elkaar, voeten naast elkaar en de rug recht. En oei, wat waren de meesters streng! Er werden soms flinke klappen uitgedeeld met een liniaal en oren werden regelmatig omgedraaid. En o wee, als je eruit gestuurd werd, dan zat je pas echt met de gebakken peren, want dan moest je naar de bovenmeester. Het gebeurde ook regelmatig, als je iets doms had gedaan, dat je een ezelsmuts op moest, zodat iedereen kon zien hoe dom je was. Zelfs bij mama gebeurde dit nog…

Tjonge wat is er veel veranderd… Gelukkig maar! Want ik weet niet wat ik zou doen, als ik er van langs zou krijgen met zo’n gemene houten liniaal. Ik denk dat ik de juf voorzichtig een trapje tegen haar schenen terug zou geven. Kom nou, ik laat me niet slaan! En wat ben ik blij dat ik in het computertijdperk geboren ben, met zoveel prachtige lesmogelijkheden. Voor mij geen leesplankjes, griffels, kroontjespennen en gelukkig geen Ot en Sien maar veel spannendere boeken. En wat te denken over ons interessante digibord? Ik zou nu al niet meer zonder kunnen. De juf haalt in één handomdraai de wereldoriëntatie zo in de klas. Spreekbeurten houd ik met een PowerPoint presentatie. Om dan nog maar niet te spreken van al die leuke uitstapjes naar theater en dierentuin.

Ik denk dat we de opa’s en oma’s die vandaag een bezoekje bij ons brachten best een beetje jaloers hebben gemaakt. Als je het mij vraagt, zouden ze volgens mij zo weer naar school willen. Je bent tenslotte nooit te oud om te leren, dus kom maar op, wat houdt u tegen? Opa ik vond het in elk geval echt heel errrruuug tof dat u weer van de partij was! Bedankt! En natuurlijk zijn er weer heel veel foto's gemaakt wilt u ze zien, neem dan een kijkje op http://www.gbskoninginbeatrix.nl/